بررسی نقش میانجی خودانتقادی بین خودتنظیمی هیجانی و کمرویی نوجوانان

در بسیاری از مواقع، کمرویی، اصلی ترین مانع شکوفایی قابلیت ها، خلاقیت ها و ایفای مسیولیت ها است؛ لذا هدف تحقیق حاضر بررسی نقش میانجی خود انتقادی بین خودتنظیمی هیجانی و کمرویی دانش‌آموزان است.

روش تحقیق حاضر توصیفی- پیمایشی از نوع همبستگی است. هدف تحقیق کاربردی و ازنظر زمان مقطعی می‌باشد. جامعه آماری، شامل کلیه‌ی دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم شهر بجنورد است که در سال تحصیلی 1399-1400 مشغول به تحلیل بوده‌اند. جهت برآورد حجم نمونه کافی از روش تعیین حجم نمونه کلاین (2005) استفاده شد که تعداد 567 نفر به‌عنوان حجم نمونه انتخاب شد. روش نمونه‌گیری خوشه‌ای تک‌مرحله‌ای می‌باشد. روش گردآوری اطلاعات مطالعات کتابخانه‌ای و میدانی است و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه سطوح خود انتقادی تامپسون و زوروف (2004)، پرسشنامه کمرویی استنفورد (1990) و پرسشنامه خودتنظیمی هیجانی از پرسشنامه هافمن و کاشدان (2010) استفاده شد.

یافته‌ها: 

یافته‌ها نشان داد که مدل علی کمرویی دانش‌آموزان بر اساس خودتنظیمی هیجانی با نقش میانجی خود انتقادی دارای برازش مناسب است. همچنین خودتنظیمی هیجانی بر خود انتقادی تاثیرمستقیم دارد و خودتنظیمی هیجانی بر کمرویی تاثیرمستقیم دارد. دیگر اینکه خود انتقادی بر کمرویی تاثیرمستقیم دارد و خود انتقادی نقش میانجی بین خودتنظیمی هیجانی و کمرویی ایفا می‌کند.

نتیجه‌گیری:

 می‌توان نتیجه گرفت که بین خودتنظیمی هیجانی و کمرویی دانش‌آموزان، خود انتقادی نقش میانجی دارد. بنابراین برنامه ریزان نظام آموزشی با کمک روان شناسان و مشاوران مدرسه می‌توانند جهت رفع کمرویی دانش‌آموزان اقدامات لازم را در برنامه درسی جای دهند.