یافته های کلینیکی و مورفولوژیک فتق دیسک از روی سکانس های مختلف MRI به وسیله مشاهده گرهای مختلف

هرچند تصویربرداری تشدید مغناطیسی روش ترجیحی با حساسیت تشخیصی بالا برای به تصویر کشیدن فتق دیسک است؛ اما تشخیص قطعی بر اساس تفسیر تصاویر MRI هنوز یک چالش بزرگ است. هدف از این مطالعه بررسی یافته های بالینی و مورفولوژیک پزشکان از روی تصاویر MRI با سکانس های مختلف و سپس بررسی توافق بین پزشکان در تشخیص است.

در این مطالعه توصیفی-تحلیلی، تصاویر MRI در سکانس های مختلف مربوط به 224 بیمار مبتلا به فتق دیسک توسط دو متخصص رادیولوژی جنرال به طور جداگانه مورد بررسی قرار گرفتند. نوع مورفولوژیک فتق دیسک و محل فتق و اطلاعات دموگرافیک ثبت شده و در توافق تشخیص پزشکان بررسی شد.

 یافته ها: 

تعداد کل 224 بیمار مبتلا به فتق دیسک وارد مطالعه شدند که 124 مورد خانم و 100 مورد آقا بودند به طور میانگین 40 درصد موارد از نوع مورفولوژی برآمدگی بالج، 38 درصد پروتروژن، 13درصد اکستروژن و 9 درصد سکویستریژن بود. از لحاظ تعیین محل آناتومیک فتق دیسک توافق کامل بین پزشکان مشاهده شد؛ اما از لحاظ تعیین نوع مورفولوژی فتق دیسک، توافق بین مشاهده گرها با ضریب کاپای 0.45 در دامنه Moderate به دست آمد.

نتیجه گیری: 

توجه به اینکه تشخیص فتق دیسک از روی تصویر دانسیته پروتونی (PD) مشابه تصویر وزن T2 آمد،از PD به عنوان سکانس کمکی می توان سود جست .سکانس T1 برای تصمیم درباره فتق بالج کمک کننده است. توافق بین مشاهده گرها در حد متوسط (k=0/45)بود و همچنین در سطح مورفولوژی فتق اکستروژن و سکوستروژن توافقی بین پزشکان دیده نشد. به منظور افزایش توافق بین مشاهده گرها، استفاده از روش های دیگر تشخیصی در کنار MRI و همچنین آموزش یکپارچه و مداوم روش های تفسیر تصاویر MRI بر اساس پزشکی مبتنی بر بهترین شواهد (EBM) توصیه می شود.