بازتاب مبانی طریقت چشتیه در سبع سنابل میرعبدالواحد بلگرامی با تاکید بر مکتب معناگرایی

میرعبدالواحد بن ابراهیم بن قطب الدین بن ماهرو بلگرامی(1161 1095 ه.ق)، از علمای متبحر و صوفی مشرب هندوستان است که مشرب عرفانی اش چشتیه بوده و کتاب «سبع سنابل» از آثار وی است. هدف پژوهشگر در این مقاله، معرفی، بررسی آداب، باورها و اندیشه های طریقت چشتیه در «سبع سنابل» میرعبدالواحد بلگرامی است. این مقاله به شیوه سندکاوی و کتابخانه ای و به روش توصیفی تحلیلی انجام شده است. ضمن معرفی نویسنده، آثار، مبانی فکری و عرفانی وی نیز در ترازوی نقد قرار گرفته است. نتیجه پژوهش نشان می دهد از لحاظ فکری، نویسنده بیش از هر چیز تحت تاثیر اندیشه و مشرب فکری طریقت چشتیه همچون خرق پوشی، آداب مرید و مراد، ذکر، مراقبه، سماع، چله نشینی، شریعتمداری و... بوده، لذا به آداب، اندیشه ها و مبانی فکری طریقت چشتیه پرداخته و به آنها اشاره کرده است. نتیجه پژوهش نشان می دهد از لحاظ فکری، نویسنده بیش از هر چیز تحت تاثیر اندیشه و مشرب فکری طریقت چشتیه همچون خرق پوشی، آداب مرید و مراد، ذکر، مراقبه، سماع، چله نشینی، شریعتمداری و... بوده، لذا به آداب، اندیشه ها و مبانی فکری طریقت چشتیه پرداخته و به آنها اشاره کرده است.