بهینه سازی یک روش کالریمتری به منظور ارزیابی کمی آلکالین فسفاتاز برای تائید تمایز استخوانی سلول های بنیادی مزانشیمی

ارزیابی میزان بیان آلکالین فسفاتاز جهت تایید تمایز سلول های بنیادی به استیوبلاست به عنوان یکی از مارکرهای تشخیصی شناخته شده است. روش های متعددی از جمله ایمونوسیتوشیمی جهت سنجش آلکالین فسفاتاز در تحقیقات مورد استفاده قرار می گیرد. با توجه به محدودیت های استفاده از این روش، هدف از این مطالعه، بهینه سازی روش کالریمتری به عنوان یک روش جایگزین، کم هزینه و کارآمد برای اندازه گیری کمی آلکالین فسفاتاز است.

مواد و روش ها: 

سلول های بنیادی مزانشیمی از بافت چربی انسان گرفته شد. سلول ها با استفاده از محیط القایی به استیوبلاست تمایز داده شدند. سطوح آلکالین فسفاتاز در روز صفر و روز بیست و یک تمایز با دو روش ایمونوسیتوشیمی و روش کالریمتری بررسی شد.

یافته ها:

 یافته های ایمونوسیتوشیمی، افزایش معناداری (تقریبا 5 برابر) در سطح بیان آلکالین فسفاتاز در روز بیست و یک تمایز در مقایسه با روز صفر نشان داد (p < 0.0001). همچنین نتایج آنالیز آماری تست کالریمتری، افزایش معناداری (تقریبا 9 برابر) در سطح بیان آلکالین فسفاتاز در روز بیست و یک تمایز در مقایسه با روز صفر نشان داد (p < 0.0001).

نتیجه گیری:

 داده های مقایسه ای کالریمتری و ایمونوسیتوشیمی نتایج مشابهی را نشان داد. این یافته ها، استفاده از روش رنگ سنجی را به عنوان روش جایگزین، کمی، سریع و کم هزینه جهت تعیین سطح آلکالین فسفاتاز در استیوبلاست های تمایز یافته از سلول های بنیادی مزانشیمی پیشنهاد می کند.