ارزیابی اثر پیشگیری کننده هیدروژل آلژینات در طی تمایز نورون های تمایز یافته از سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان بر کاهش میزان استرس اکسیداتیو

سلول درمانی یکی از روش های درمانی امیدوار کننده  جهت درمان ضایعات نخاعی به شمار می رود. اما به دلیل وقوع مرگ سلولی پس از انتقال سلول ها به محل آسیب و هم چنین مهاجرت این سلول ها به نواحی دیگر غیر از محل ضایعه بعلت نبود یک بستر مناسب برای سلول ها استفاده از این روش محدود شده است. حدودا 30 سال است که مهندسی بافت با استفاده از داربست ها و ناقل های سلولی جهت انتقال سلول های موردنظر به بدن میزبان به کمک سلول درمانی آمده است. از رایج ترین ناقل های سلولی مورد استفاده در مهندسی بافت، هیدروژل ها هستند. در این مطالعه از هیدروژل آلژینات استفاده شده و اثر حفاظتی آن بر سلول های انکپسوله در مقابل رادیکال های آزاد مورد بررسی قرار گرفت.

سلول های بنیادی عصبی مشتق شده از سلول های بنیادی مزانشیمی مغز استخوان در هیدروژل آلژینات کپسول دار شدند و تحت القای والپروییک اسید به مدت یک هفته به نورون تمایز یافتند؛ سلول ها با روش های ایمونوسیتوشیمی و واکنش زنجیره ای پلی مراز معکوس ارزیابی شدند. القای آپوپتوز توسط پراکسیدهیدروژن انجام شد و میزان بقای سلول ها با روش MTT بررسی شد. سپس اثر حفاظتی هیدروژل در محیط آلژینات بر سلول های کپسول دار شده  در مقابل H2O2 بررسی شد و با سلول های کشت شده در محیط کشت دوبعدی با استفاده از روش های MTT وFrap  مقایسه شد.

نتایج نشان داد که میزان حیات سلول های قرار گرفته در هیدروژل، تفاوت معناداری با میزان حیات سلولی در محیط کشت دوبعدی داشت. هم چنین نتایج RT-PCR بیان  mRNA ژن های Survivin و Bcl2 را در گروه سلول های کپسول دار شده در هیدروژل آلژینات و بیان mRNA ژن Bax را در گروه سلول های کشت شده در محیط کشت دوبعدی نشان داد که نشان دهنده افزایش آپوپتوز در گروه کشت شده دوبعدی و تفاوت آن با سلول های کپسول دار شده بود .همچنین نتایج تست Frap گروه سلول های اکپسول دار شده در هیدروژل با گروه سلول های دو بعدی تفاوت معناداری داشت که نشان دهنده خاصیت آنتی اکسیدانی هیدروژل آلژینات بود و در بررسی میزان  ROS  بین دو گروه دو بعدی و سه بعدی تفاوت معناداری داشت.

هیدروژل آلژینات از ناقل های سلولی مناسب جهت کشت سلول های بنیادی عصبی است که اثرات مفیدی در حفاظت سلول ها در مقابل H2O2 دارد.