بررسی کارایی پرایمینگ بذر بر سبز شدن نهال و استقرار گونه Astragalus brachyodontus در شرایط گلخانه و تحت تنش کم آبیاری

استقرار اولیه گونه های گیاهی مرتعی به خصوص در مناطق خشک و نیمه خشک مسیله ای قابل توجه جهت اصلاح و توسعه مراتع و افزایش عملکرد آن ها می باشد. به منظور بررسی اثرات کاربرد پرایمینگ بذر بر تغییرات عملکرد گونه مرتعی Astragalus brachyodontus، طرح حاضر در گلخانه و در قالب طرح فاکتوریل انجام گرفت. سه تیمار هیدرو پرایمینگ (آب مقطر)، اسموپرایمینگ (پلی اتیلن گلایکول در دو سطح 4/0- و 8/0- مگاپاسکال) و هورمون پرایمینگ (جیبرلیک اسید) به عنوان فاکتور اول و سه سطح تنش کم آبیاری 100% ظرفیت مزرعه، 75% ظرفیت مزرعه و 50% ظرفیت مزرعه به عنوان فاکتور دوم بر روی سه جمعیت (زنجان، قم و خلخال)، در سه تکرار در نظر گرفته شد. بررسی نتایج نشان داد پرایمینگ بذر، تنش کم آبیاری، جمعیت ها و اثرات متقابل آن ها، تاثیر معنی داری در سطح احتمال 1% بر تمام صفات مورد بررسی داشت. کاهش میزان آب خاک، موجب کاهش معنی دار درصد جوانه زنی، طول و وزن ساقه شد اما طول ریشه افزایش یافته و وزن ریشه ابتدا افزایش و سپس کاهش شدیدی نشان داد. بیش ترین میزان عملکرد صفات ارتفاع (0267/11 سانتی متر)، طول ریشه (6467/30 سانتی متر)، وزن ساقه (1700/1 گرم) و وزن ریشه (3664/1 گرم)، مربوط به جمعیت زنجان با آبیاری نرمال بود. تیمار اسمو پرایمینگ 4/0- مگاپاسکال بیش ترین مقادیر را در صفات طول ریشه (1556/33 سانتی متر)، وزن ساقه (2144/1 گرم) و وزن ریشه (4800/1 گرم) داشت. به طور کلی، بر اساس نتایج تحقیق حاضر، اسمو پرایمینگ 4/0- مگاپاسکال و هورمون پرایمینگ با جیبرلیک اسید در شرایط تنش شدید کم آبیاری، به عنوان تیمارهای بهبود دهنده عملکرد گونه Astragalus brachyodontus در محیط گلخانه معرفی شد. این مسیله می تواند در بهبود استقرار و عملکرد این گونه علوفه ای با ارزش بومی در برنامه های اصلاح و توسعه مراتع برای کمک به استقرار اولیه آن ها در شرایط کم آبیاری مورد توجه واقع شود.