شیوع پرفشاری خون و عوامل خطر آن در استان خراسان جنوبی در سال های 1395 و 1400

امروزه با توجه به تغییر سبک زندگی و گذار اپیدمیولوژیک، بیماری های غیرواگیر همچون فشارخون بالا و عوامل خطر مربوط به آن به یکی از مهم ترین اولویت های سلامت تبدیل شده اند. لذا این مطالعه با هدف بررسی شیوع فشارخون بالا و عوامل خطر مرتبط با آن در جنوب شرقی ایران در سال های 1395 و 1400 انجام شد.

روش تحقیق: 

در این مطالعه توصیفی که بخشی از طرح ملی استپس وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی بود، بزرگسالان بالای 18سال مقیم در استان خراسان جنوبی که دارای معیارهای ورود به مطالعه بودند، به روش نمونه گیری خوشه ای چند مرحله ای طبقه بندی شده انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه پیمایش ملی عوامل خطر بیماری های غیرواگیر (اطلاعات بوم شناسی، سنجش های رفتاری، جسمانی و بیولوژیک) زیر نظر نویسندگان حوزه معاونت بهداشتی دانشگاه توسط تیم پرسشگری جمع آوری شد و با استفاده آمار توصیفی و تحلیلی (آزمون کای اسکویر) در نرم افزار SPSS نسخه 16 تحلیل شد.

یافته ها: 

شیوع فشارخون بالا در سال 1395، 4/25درصد بود و در سال 1400 به 4/36درصد افزایش یافت. با این که درصد آگاهی بیماران افزایش یافته؛ اما درصد پوشش دریافت موثر درمان از 8/39 درصد به 4/27 درصد کاهش یافته است. شیوع عوامل خطر رفتاری در سال 1400 نسبت به سال 1395 کاهش و شیوع عوامل خطر جسمانی (به جز اضافه وزن) افزایش داشته است. درصد استفاده از نمک پاش کاهش یافته اما همچنان از میانگین کشوری بالاتر است و مصرف مناسب میوه و سبزیجات از میانگین کشوری کمتر است.

نتیجه گیری: 

شیوع فشارخون بالا در استان خراسان جنوبی در نتیجه افزایش تدریجی عوامل خطر جسمانی و عدم رعایت رژیم غذایی سالم در حال افزایش است. براین اساس اتخاذ سیاست ها و مداخلات پیشگیرانه با توجه به عوامل خطر شایع و تاکید بر پیگیری درمان ضروری به نظر می رسد.