بررسی ارتباط استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه در بیماران ترخیص شده از بخش مراقبت های ویژه کووید-19 بیمارستان های منتخب خراسان جنوبی ، سال 1400-1399

یکی از مشکلات روانی در دوران همه گیری کووید-19، علایم استرس پس از سانحه است، اما برخی افراد می توانند با این تروما کنار بیایند و به وضعیت قبلی خود و یا حتی سطح بالاتری از عملکرد دست پیدا کنند که رشد پس از سانحه نامیده می شود. این مطالعه جهت بررسی میزان شیوع و ارتباط بین علایم استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه در بین بیماران ترخیص شده از بخش های مراقبت ویژه کووید-19 انجام شد.

روش تحقیق: 

مطالعه حاضر از نوع توصیفی می باشد که روی 172 بیمار انجام شده است. نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای چند مرحله ای از میان بیماران ترخیص شده از بخش مراقبت های ویژه که دقیقا 6 ماه از بهبودی آنها گذشته، انجام شده بود. داده ها با استفاده از پرسش نامه جمعیت شناختی و چک لیست استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه جمع آوری و سپس با استفاده از نرم افزار SPSS نسخه21 تجزیه و تحلیل شد.

یافته ها:

 براساس نتایج به دست آمده 3/34 درصد از بیماران علایم استرس پس از سانحه و 96/58 درصد رشد پس از سانحه را تجربه کرده بودند. نتیجه آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که با افزایش میزان علایم استرس پس از سانحه در افراد، رشد پس از سانحه نیز در این افراد افزایش یافت (0.524r=، 0.001P=).

نتیجه گیری:

 علایم استرس پس از سانحه و رشد پس از سانحه در بین بیماران کووید-19 بستری در بخش مراقبت های ویژه شایع بود. همچنین ابتلا به سطح بالاتری از سندرم استرس پس از سانحه این شانس را ایجاد می کرد که فرد به سطح بالاتری از رشد پس از سانحه نیز دست یابد.