اثر کابرگولین و لوتیراستام بر ساختار بافت شناسی و استریولوژیک کورتکس مغز، هیپوکامپ و مخچه در مدل کیندیلینگ تشنجی ناشی از پنتیلن تترازول در موش صحرایی

صرع بیماری مزمن عصبی است که داروهای درمانی فعلی به علت مکانیسم پیچیده آن از کارایی کافی برخوردار نیستند. بنابراین ممکن است خاستگاهی غیرعصبی همچون آستروسیت ها و میکروگلیاها داشته باشد.

 مطالعه حاضر با هدف بررسی اثر تجویز تنها و توامان کابرگولین و لوتیراستام بر ساختار بافت شناسی و استریولوژیک کورتکس مغز، هیپوکامپ و مخچه متعاقب تشنج مزمن در موش صحرایی انجام شد.

 در این مطالعه تجربی،30 سر موش صحرایی ماده در گروه های کنترل، تشنج (کیندیلینگ با پنتیلن تترازول)، تشنج+لوتیراستام، تشنج+کابرگولین، تشنج+لوتیراستام+کابرگولین بررسی شدند. لوتیراستام و کابرگولین به ترتیب با دزهای 50 و 0/05 میلی گرم بر کیلوگرم و در گروه مشترک نصف این مقادیر استفاده شد. بعد از یوتانایز کردن حیوانات، بافت مغز آن ها خارج و بعد از تهیه مقاطع بافتی با استفاده از تکنیک استریولوژی تعداد نورون ها و نوروگلیاها بررسی شد.

 در کورتکس مغز و لایه مولکولی و گرانولی مخچه گروه های درمان، تعداد نورون ها و نوروگلیاها تفاوت معنا داری با گروه کنترل نداشت، اما در نواحی CA2 ،CA1 و CA3 مربوط به گروه تشنج کاهش معنا داری در مقایسه با گروه کنترل مشاهده شد. در دنتیت ژایروس تعداد نورون ها در همه گروه های درمان و تعداد نوروگلیا ها در گروه تشنج کاهش معنا داری در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. در لایه پورکینژ مخچه تغییر معنی داری در نورون ها در مقایسه با گروه کنترل مشاهده نشد.

 هیپوکامپ در بروز فعالیت های تشنجی بیشتر از سایر قسمت های مغز نقش دارد. همچنین نورون ها و نوروگلیا در تشنج نقش اساسی دارند، اما تعیین رابطه بین تغییرات تراکم این سلول ها و استفاده از کابرگولین نیازمند مطالعات بیشتری است، زیرا تراکم آن ها در قسمت های مختلف هیپوکامپ به دنبال تشنج مزمن کاهش یافت، اما در دنتیت ژایروس این رابطه با مناطق CA متفاوت است.