تاثیر توان بخشی شناختی بر وضعیت شناختی و افسردگی مردان سالمند مبتلا به اختلال شناختی خفیف ساکن در سرای سالمندان

 سالمندی دوران حساسی از زندگی است. با توجه به افزایش جمعیت سالمندان و احتمال وقوع اختلال شناختی خفیف و افسردگی در سالمندان، پیشگیری از ابتلا به آلزایمر، بهبود وضعیت شناختی و افسردگی برای افزایش کیفیت زندگی سالمندان ضروری است. هدف از انجام پژوهش حاضر، تعیین تاثیر توان بخشی شناختی بر وضعیت شناختی و افسردگی سالمندان مبتلا به اختلال شناختی خفیف بود. 

 طرح پژوهش، نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش، سالمندان مرد 60 سال به بالای مبتلا به اختلال شناختی خفیف ساکن سرای سالمندان (شهر کرمان) در بازه زمانی سال 1400 بود. با روش نمونه گیری هدفمند، 24 سالمند انتخاب و به روش تصادفی در 2 گروه کنترل و آزمایش (12 نفر در هر گروه) جای گذاری شدند. ارزیابی وضعیت شناختی و افسردگی با استفاده از آزمون مختصر وضعیت شناختی و پرسش نامه افسردگی سالمندان در 2 مرحله قبل و بعد از آزمایش در گروه آزمایش و کنترل انجام شد. برنامه توان بخشی شناختی طی 12 جلسه 1 ساعته برای گروه آزمایش ارایه شد. داده های پژوهش با روش تحلیل کوواریانس و نرم افزار SPSS نسخه 19 تجزیه و تحلیل شد. 

 نتایج پژوهش حاضر نشان داد برنامه توان بخشی شناختی بر بهبود وضعیت شناختی و افسردگی سالمندان مبتلا به اختلال شناختی خفیف تاثیر معناداری (0/05>P) دارد. 

 با توجه به نتایج پژوهش، برنامه توان بخشی شناختی به عنوان درمان غیردارویی برای بهبود وضعیت شناختی و افسردگی در مردان سالمند مبتلا به اختلال شناختی خفیف توصیه می شود.