بررسی نقش میانجی افسردگی در ارتباط بین احساس تنهایی با عملکرد اجتماعی سالمندان شهر بوشهر

 با توجه به رشد سریع جمعیت سالمندی، توجه به شاخص های سلامت روان در آنان بسیار مهم است. احساس تنهایی، عملکرد اجتماعی و افسردگی، از جمله این شاخص ها هستند که به دلیل تاثیر متقابل بر یکدیگر اهمیت ویژه ای دارند. این مطالعه با هدف تعیین نقش میانجی افسردگی در ارتباط بین احساس تنهایی با عملکرد اجتماعی سالمندان در سال 1397 انجام شد.

 در این مطالعه مقطعی از نوع همبستگی، 318 سالمند تحت پوشش مراکز جامع سلامت شهر بوشهر (جنوب ایران)، به روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسش نامه احساس تنهایی راسل (نسخه سوم) و سلامت عمومی گلدبرگ (حیطه های افسردگی و عملکرد اجتماعی) استفاده شد. برای تحلیل داده ها از مدل معادلات ساختاری با روش حداقل مربعات جزیی و برای آزمون مدل از نرم افزارPartial Least Squares (PLS)-Graph 3.00  استفاده شد. سطح معناداری در تمام موارد مساوی / کمتر از 05/0 در نظر گرفته شد.

در این مطالعه، میانگین سنی سالمندان شرکت کننده 5/87±66/74 بود و 55/3 درصد شرکت کنندگان مرد و بقیه زن بودند. نتایج نشان داد احساس تنهایی هم به طور مستقیم (0/199=P<0/01, β) و هم با میانجی افسردگی (β=0/183 ,P<0/001) می تواند موجب عملکرد اجتماعی ضعیف شود. احساس تنهایی و افسردگی با هم 20 درصد از واریانس عملکرد اجتماعی را تبیین می کردند. شاخص های برازش مدل بیرونی و درونی نشان دهنده مناسب بودن مدل بود.

براساس نتایج این مطالعه، احساس تنهایی هم به صورت مستقیم و هم با ایجاد افسردگی در فرد می تواند باعث کاهش عملکرد اجتماعی سالمندان شود. استفاده از این نتایج برای طراحی آزمایشات هر چه موثرتر به منظور بالا بردن میزان عملکرد اجتماعی سالمندان مفید است.