اثربخشی توانمندسازی روانشناختی بر رضایت از زندگی و نگرش به سالمندی زنان سالمند شهر تهران

سالمندی یکی از مراحل مهم زندگی است که با پیشرفت علم و بهبود شرایط بهداشتی، آمار سالمندان در جوامع گوناگون روبه افزایش است. از این رو برای ارتقای سازگاری سالمندان، توجه به رضایت از زندگی آنان و نگرش به سالمندی لازم است. بنابراین پژوهش حاضر به منظور اثربخشی توانمندسازی روانشناختی بر رضایت از زندگی و نگرش به سالمندی زنان سالمند شهر تهران انجام شده است.

جامعه آماری شامل کلیه زنان 60 تا 70 ساله شهر تهران در سال 1400-1399 بود. تعداد 24 نفر (12 نفر گروه کنترل و 12 نفر گروه آزمایش) به شیوه نمونه گیری در دسترس به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل گمارده شدند. با بهره گیری از یک طرح آزمایشی پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، سالمندان ابتدا پرسشنامه های رضایت از زندگی و نگرش به سالمندی را تکمیل کردند و سپس کاربندی آزمایشی توانمندسازی روانشناختی در 8 جلسه بر روی گروه آزمایش اجرا و بعد از اتمام جلسات پس آزمون برای هر دو گروه ارایه شد. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل کواریانس چندمتغیری  به کمک نرم افزار SPSSV19 استفاده شد.

ملاحظات اخلاقی:

 کسب رضایت آگاهانه از اصول اخلاقی در این پژوهش بود. این مطالعه با کد IR.IAU.ARAK.REC.1400.027  به تصویب کمیته اخلاق دانشگاه آزاد اسلامی واحد اراک رسیده است.

یافته ها: 

نتایج نشان داد که برنامه آموزشی توانمندسازی روانشناختی بر رضایت از زندگی (673/9=F و 006/0=p) و نگرش به سالمندی (385/8=F و 009/0=p) بین دو گروه در دو مرحله ارزیابی تفاوت معنی داری ایجاد کرده است. به این معنی که برنامه توانمندسازی روانشناختی باعث ارتقای رضایت از زندگی و نگرش به سالمندی افراد نمونه شد.

بر اساس نتایج این پژوهش می توان گفت، برنامه توانمندسازی روانشناختی بر رضایت از زندگی و نگرش به سالمندی زنان سالمند اثربخش بوده و آگاهی متخصصان حوزه های مشاوره، سالمندی، روان شناسی و سلامت از این آموزش ها می تواند کمک کننده باشد.