تدوین مدل علی سازگاری تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری براساس خودکارآمدی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی: نقش میانجی تاب آوری تحصیلی

اهداف:

 پژوهش حاضر با هدف تدوین مدل علی تدوین مدل علی سازگاری تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری براساس خودکارآمدی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی با نقش میانجی تاب آوری تحصیلی شد.

در این پژوهش توصیفی و از نوع معادلات ساختاری، تعداد 160 نفر دانش آموز با ناتوانی یادگیری، به عنوان نمونه ی هدفمند انتخاب شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه سازگاری تحصیلی (سینها و سینگ، 1993)، پرسشنامه خودکارآمدی تحصیلی (مک ایلروی و بانتینگ، 2002)، مقیاس اشتیاق تحصیلی (شافلی و همکاران، 2002) و مقیاس تاب آوری تحصیلی (سامویلز و وو، 2009) استفاده شد. سپس داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) به وسیله نرم افزار SPSS23 و Lisrel 8.8 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

براساس نتایج بدست آمده مدل علی رابطه بین خودکارآمدی تحصیلی، اشتیاق تحصیلی، تاب آوری تحصیلی و سازگاری تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری براساس شاخص های مختلف برازش تایید شد. خودکارآمدی تحصیلی، اشتیاق تحصیلی و تاب آوری تحصیلی بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری اثر مستقیم دارند؛ همچنین خودکارآمدی تحصیلی و اشتیاق تحصیلی از طریق تاب آوری تحصیلی بر سازگاری تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری تاثیر غیرمستقیم دارد (05/0>P).

نتیجه گیری:

 بنابراین، خودکارآمدی تحصیلی، اشتیاق تحصیلی و تاب آوری تحصیلی نقش مهمی در سازگاری تحصیلی دانش-آموزان با ناتوانی یادگیری ایفا می کنند و هدف قرار دادن این سه مولفه به وسیله درمان های روان شناختی، می تواند در افزایش سازگاری تحصیلی دانش آموزان با ناتوانی یادگیری موثر باشد.