یش بینی ناگویی هیجانی براساس سبک های مقابله ای در افراد مبتلا به وسواس فکری عملی

 مطالعات متعدد بیانگر سطوح بالای ناگویی هیجانی در افراد مبتلا به وسواس فکری‌عملی است. پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی ناگویی هیجانی براساس سبک‌های مقابله‌ای در افراد مبتلا به وسواس فکری‌عملی انجام شد.

روش‌ بررسی: 

روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش را تمامی بیماران مبتلا به وسواس فکری‌عملی مراجعه‌کننده به کلینیک‌های روان‌پزشکی شهر کرمان در سال 98-1397 تشکیل دادند که از اختلال وسواس در رنج بودند. از بین آن‌ها دویست نفر به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. برطبق فرمول m50+8=n از تاپاکینگ و همکاران (2007) و باتوجه به ریزش احتمالی برخی پرسش‌نامه‌ها و مخدوش‌بودن برخی از آن‌ها، حجم نمونه دویست نفر در نظر گرفته شد. در این پژوهش با مراجعه به کلینیک‌های روان‌پزشکی، انتخاب نمونه‌ها به‌روش دردسترس از بین افرادی صورت گرفت که توسط روان‌پزشک به‌عنوان افراد مبتلا به اختلال وسواس فکری‌عملی تشخیص داده شدند. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه سبک‌های مقابله‌ای (فولکمن و همکاران، 1986)، مقیاس ناگویی هیجانی تورنتو (بگبی و همکاران، 1994) و پرسش‌نامه وسواسی فکری‌عملی مادزلی (هاجسون و راچمن، 1977) بود. تجزیه‌وتحلیل داده‌ها ازطریق ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 23 انجام گرفت. در تمامی آزمون‌ها سطح معناداری 0٫05 در نظر گرفته شد.

یافته‌ها:

 نتایج نشان داد، جست‌وجوی حمایت اجتماعی (0٫162-=β، 0٫001>p)، مسیولیت‌پذیری (0٫345-=β، 0٫001>p)، حل مدبرانه مسیله (0٫157-=β، 0٫001>p)، ارزیابی مجدد مثبت (0٫123-=β، 0٫001>p)، مقابله رویاروگر (0٫123-=β، 0٫001>p)، دوری‌جویی (0٫118-=β، 0٫001>p)، خویشتن‌داری (0٫270-=β، 0٫001>p) و گریز-اجتناب (0٫259-=β، 0٫001>p)، نقش پیش‌بینی‌کننده در تبیین ناگویی هیجانی داشتند. 85٫4درصد از واریانس ناگویی هیجانی براساس سبک‌های مقابله‌ای و وسواس فکری‌عملی تبیین شد.

نتیجه‌گیری:

 براساس یافته‌های پژوهش نتیجه گرفته می‌شود که سبک‌های مقابله‌ای مسیله‌مدار و هیجان‌مدار می‌توانند ناگویی هیجانی را در افراد مبتلا به وسواس پیش‌بینی کنند؛ بنابراین سبک‌های مقابله‌ای سهم معناداری در ناگویی هیجانی دارند.