تعیین اثربخشی درمان مبتنی بر تعهد و پذیرش بر بخشودگی بین فردی و تحمل پریشانی در زنان آزاردیده از خشونت های خانگی

 بروز خشونت در خانواده و به‌خصوص علیه زنان سبب ناسازگاری‌هایی می‌شود که نهاد اجتماعی خانواده را در ایفای نقش خود دچار مشکل می‌کند. پژوهش‌ حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان مبتنی‌بر تعهد و پذیرش بر بخشودگی بین‌فردی و تحمل پریشانی در زنان آزاردیده از خشونت‌های خانگی انجام شد.

روش‌بررسی: 

روش پژوهش نیمه‌آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون همراه با گروه گواه بود. جامعه آماری را تمامی زنان آزاردیده از خشونت خانگی در شهرستان ساری مراجعه‌کننده به اورژانس اجتماعی در زمستان 1398 و بهار 1399 تشکیل دادند. از این جامعه، سی نفر به‌شیوه نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند و به‌روش تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه پانزده نفر) قرار گرفتند. گروه آزمایش در هشت جلسه نوددقیقه‌ای درمان مبتنی‌بر تعهد و پذیرش (هیز، 2006) را دریافت کرد؛ اما برای گروه گواه آموزشی ارایه نشد. جمع‌آوری داده‌ها با مقیاس بخشودگی بین‌فردی (احتشام‌زاده و همکاران، 1389) و مقیاس تحمل پریشانی (سیمونز و گاهر، 2005) انجام شد. تحلیل داده‌ها با استفاده از روش تحلیل کوواریانس در نرم‌افزار SPSS نسخه 22 صورت گرفت. سطح معناداری آزمون‌ها 0٫05 در نظر گرفته شد.

یافته‌ها: 

نتایج نشان ‌داد، با کنترل اثر پیش‌آزمون، در پس‌آزمون بین زنان آزاردیده از خشونت خانگی در گروه آزمایش و گروه گواه در متغیرهای بخشودگی بین‌فردی (0٫001>p) و تحمل پریشانی (0٫001>p) تفاوت معنا‌داری وجود داشت. میزان ضریب تاثیر مداخله بر تغییرات متغیرهای تحمل پریشانی 0٫414 و بخشودگی بین‌فردی 0٫337 بود.

نتیجه‌گیری: 

باتوجه به اثربخشی درمان مبتنی‌بر تعهد و پذیرش بر افزایش بخشودگی بین‌فردی و تحمل پریشانی در زنان درمعرض خشونت خانگی، از این درمان می‌توان در مراکز مشاوره و روان‌شناسی برای بهبود مشکلات روان‌شناختی زنان آزاردیده از خشونت خانگی بهره برد.