بررسی همبستگی استرس شغلی با کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بخش های کرونا و عمومیدر طول پاندمی کرونا

بدنبال شیوع بیماری کرونا، حتی با گذر از این بحران میزان استرس در پرستارانی که بطور مستقیم با بیماران مبتلا مواجه هستند افزایش یافت که این موضوع کیفیت زندگی آنها را متاثر کرد. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی استرس شغلی با کیفیت زندگی پرستاران بخش های کرونا و عمومی در طول پاندمی کرونا انجام شد.

مواد و روش ها:

 این مطالعه از نوع توصیفی همبستگی است که در سال 1401 انجام شد. 60 پرستار که در زمان شیوع کووید-19 شاغل در بخش های کرونا بودند و 90 پرستار بخش های عمومی از دو بیمارستان وارد مطالعه شدند. نمونه‏گیری از پرستاران بخش های کرونا بصورت دردسترس و در بخش های عمومی بصورت خوشه‏ای چندمرحله‏ای در سه ماهه فصل بهار انجام شد. ابزار گردآوری داده‏ ها پرسشنامه‏ های دموگرافیک، کیفیت زندگی SF36 و استرس شغلی OSIPOW بود. تجزیه و تحلیل داده‏ها با آزمون های آماری توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و تحلیلی(تی مستقل، آنالیز واریانس، کای‏اسکویر و همبستگی پیرسون) صورت گرفت.

یافته ها:

 میانگین نمرات استرس شغلی و کیفیت زندگی پرستاران بخش های کرونا به ترتیب 73/11 ±64/66 و 86/12 ±05/43، و برای پرستاران بخش های عمومی 70/10±41/46 و 93/13±41/56 بود که تفاوت معنی‏دار داشت (P˂0.001). بین استرس شغلی و کیفیت زندگی در دو گروه، همبستگی معکوس و معنی‏دار وجود داشت (P˂0.001).

نتیجه‏ گیری: 

با توجه به افت کیفیت زندگی پرستاران شاغل در بخش های کرونا بدنبال افزایش استرس شغلی، لازم است مدیران حوزه سلامت تدابیری بمنظور مدیریت استرس این پرستاران بیاندیشند تا تاثیر آن بر کیفیت زندگی آنها تا حدی کنترل شود.