بررسی ارتباط تعارض کار- خانواده و کیفیت زندگی حرفه ای پرستاران شاغل در بخش ICU بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گلستان سال 1401-1400

تعارض کار و خانواده نتیجه عدم تعادل و ناسازگاری است که بر سلامت و روابط خانوادگی پرستاران تاثیر منفی می گذارد و چالش هایی را برای فرد و سازمان ایجاد می کند. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط تعارض کار خانواده با کیفیت زندگی حرفه ‎ای پرستاران بخش مراقبت ویژه تدوین شده است.

مواد و روش ها: 

این مطالعه توصیفی مقطعی است که در سال 1401-1400 انجام شد. جامعه پژوهش پرستاران شاغل در بخش مراقبت ویژه ICU بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی گلستان بود. نمونه گیری به صورت تخصیص متناسب و در دسترس بر اساس معیار ورود از بین جامعه پژوهش انتخاب شد. طبق فرمول حجم نمونه 268 پرستار لحاظ شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه روا و پایا کیفیت زندگی حرفه ای Stamm، تعارض کار خانواده Carison و فرم ثبت اطلاعات دموگرافیک جمع آوری شد. داده ها وارد نرم افزار SPSS نسخه 18 وارد شد. سپس با توجه به توزیع عدم نرمال داده ها با استفاده از آزمون آماری اسپیرمن، من ویتنی و کراسکال والیس آنالیز انجام شد. سطح معناداری 05/0 در نظر گرفته شد.

یافته ها:

 یافته ها نشان داد که میانگین سنی پرستاران 01/7±81/31 و میانیگن سابقه کار آنها 88/5±00/8 بوده است. میانگین نمره کل تعارض کار خانواده 50/12±45/53 بود و سطح کلی تعارض کار خانواده در سطح متوسط بوده است. میانگین نمره کیفیت زندگی حرفه‎ای پرستاران 57/10±33/78 و در سطح بالا بوده است. تعارض کار خانواده با کیفیت زندگی حرفه‎ای پرستاران شاغل در بخش مراقبت ویژه ارتباط آماری معنادار داشته است (499/0= rو 000/0p=). تعارض کار خانواده فقط با سمت شغلی ارتباط آماری معنادار داشته است (05/0>p) و با سایر متغیرهای فردی و حرفه‎ای ارتباط آماری معنادار نداشته است. کیفیت زندگی حرفه ای فقط با متغیر جنس، شغل همسر و سابقه بیماری زمینه ای در خانواده پرستاران ارتباط آماری معنا دار داشته است (05/0>p).

نتیجه گیری: 

بر اساس یافته های این مطالعه که نشان‎دهنده رابطه بین کیفیت زندگی حرفه ای با تعارض کار- خانواده در پرستاران شاغل در بخش مراقبت ویژه می باشد؛ می توان نتیجه گرفت که با برنامه ریزی صحیح جهت افزایش کیفیت زندگی کاری پرستاران می توان شاهد کاهش تعارض کار- خانواده آنان بود.