برابرگرایی در آموزش عالی : تاملی بر شاخص های برابری کیفیت آموزش و برنامه درسی دانشگاه ها و ارائه الگوی مفهومی برای آن (مطالعه کیفی)

تفاوت و نابرابری کیفیت آموزش و برنامه درسی همواره در دانشگاه های کشور وجود داشته است؛ اما می بایست جهت کاهش آن تلاش شود . پژوهش حاضر به منظور شناخت شاخص های برابری کیفیت آموزش و برنامه درسی درآموزش عالی و ارایه الگوی برابری آن با رویکرد کیفی طراحی گردیده است. میدان تحقیقاتی آن اعضای هیات علمی و صاحب نظران مراکز تحقیقاتی بودند که در حوزه آموزش عالی سوابق پژوهشی و اجرایی داشته اند  .این پژوهش با استفاده از روش کیفی داده بنیاد انجام گرفته است. برای این منظور تعداد 21 نفر از طریق نمونه گیری نظری رسیدن به اشباع نظری انتخاب شد. برای جمع آوری اطلاعات از مصاحبه های نیمه ساختاریافته استفاده شد که به منظور تجزیه و تحلیل آن از سه مرحله کدگذاری استفاده گردید. جهت روایی آن از صاحب نظران مربوطه بهره گرفته شد و برای پایایی آن با کدگذاری شش مصاحبه، توافق یا هم خوانی با ضریب توافق 89/0 محاسبه گردید. نتایج نشان داد ؛ ایجاد برابری کیفیت در آموزش و برنامه درسی در دانشگاه ها طی پنج مرحله  قبل از ورود، ورود، فرایند ، خروج و بعد از خروج انجام می گیرد. همچنین شاخص های هشت گانه منابع مالی، منابع انسانی، پیشرفت تحصیلی، ساختار سازمانی و مدیریتی، امکانات و تجهیزات، فرایندهای یاددهی و یادگیری، رضایت و اشتغال از عوامل ایجاد برابری کیفیت آموزش و برنامه ریزی درسی دانشگاه هستند .