مطالعه تحلیلی تاثیر شعر موج نو بر تصویرگری کتاب کودک در ایران با تاکید بر آثار احمدرضا احمدی

موج نو با مجموعه شعر «طرح» از احمدرضا احمدی در سال 1341 در ایران پا به عرصه‌ی وجود گذاشت. این جریان به‌طور خلاصه، عبارت بود از فراروی از سلطه‌ی پدرسالارانه‌ی سمبولیسم و رمانتیسم و ساختارگرایی در شعر نیمایی و گرایش به‌نوعی نگرش سورریالیستی و ساختارزدایانه به پدیده‌های هستی و انسانی. تبدیل شعر به نثری ساده و روان، استفاده گسترده از قوه‌ی تخیل، تجسم برای عینیت‌بخشی به واقعیت‌های شعری و دستیابی به تصاویر ناب و کمیاب از مهم‌ترین ویژگی‌های شعر موج نو است. تصاویر موج نو، هیچ‌کدام در پی اثبات چیزی نیستند؛ بلکه خود اتفاقی تازه و یگانه‌اند. هدف از این پژوهش بررسی تاثیر شعر موج نو بر تصویرگری کتاب کودک در ایران، برای دستیابی به ساختار جدید تصویر و رویکرد تصویرگران در مصورسازی کتاب‌های کودکان است. بر این اساس، پژوهش حاضر درصدد پاسخ به این پرسش است که: جریان موج نو و مولفه‌های تاثیرگذار آن چه روندی بر سبک تصویرگری کتاب‌ کودک در ایران داشته است؟ ارتباط میان متن و تصویر در تصویرگری کتاب‌های شعر موج نو چگونه است؟ روش پژوهش حاضر بر مبنای هدف، بنیادی نظری و بر مبنای روش، از نوع توصیفی‌تحلیلی است که در آن از تحلیل و تطبیق در تبیین بهره گرفته می‌شود. جامعه‌ی پژوهش، شامل نه داستان از آثار کودکانه‌ی احمدرضا احمدی است که با عنوان «مجموعه رنگ عشق» تصویرسازی شده است. همچنین شیوه‌ی تحلیل آثار کیفی است. یافته‌ها نشان می‌دهد که جریان موج نو در شعر معاصر و به تبع آن تاثیرش در ساختارشکنی در تصویرگری کتاب‌های کودکان به‌نوعی گرایش مسلط تبدیل گشت؛ به‌طوری که از دهه‌ی هشتاد به بعد شاهد ظهور هنرمندانه‌ی آثاری هستیم که در تصاویر داستانی، مرز خیال و واقعیت برداشته شده است. همچنین تصویرگران متاثر از جریان موج نو، ورای متن، خواستار دگرگونی‌هایی در تصویر بوده اند.