بررسی عکس های یاسر خدیشی از واقعه تاریخی حمله آغا محمد خان به کرمان بر اساس مفهوم ابسنس (غیاب)

برای اینکه عکس‌های تاریخی جنبه سندیت پیدا کنند، لازمه آن‌ها حضور عکاسان در بطن رخداد تاریخی یا اجتماعی است؛ همان شانس حضور، اما اگر عکاس چنین شانسی را به دلایلی نداشته باشد، باز می‌تواند بر اساس متون تاریخی اقدام به ثبت عکس تاریخی کند. عکاس به جای ارجاع مستقیم عکس به رخداد از کارکرد بازنمایی در عکاسی استفاده می‌کند. بازنمایی در عکاسی از جنس مفهومی است که فراتر از تصویر پیش می‌رود. در این فرآیند، عکاس می تواند از مفهوم ابسنس (غیاب) به‌معنای نفی و سلب حضور عناصر، اشیاء و افراد بهره ببرد. عکاسی از ابسنس به عنوان مفهومی پست‌مدرنیستی بهره می‌برد تا به‌ واسطه غیاب عناصر تاریخی محتوای متفاوت از واقعه را به نمایش بگذارد. با بررسی مجموعه عکس‌های یاسر‌خدیشی از واقعه حمله آغا محمد‌خان‌ قاجار به کرمان که در پس آن شهر کرمان را به چشمخانه تاریخ تبدیل کرد، با توجه به مفهوم ابسنس می‌توانیم نتیجه بگیریم که عکاس در منش‌ هنری وضعیت معاصر عکاسی نیازی به حضور در بطن رخداد تاریخی - اجتماعی را ندارد.او می‌تواند با استفاده از مفهوم ابسنس در عکس‌‌هایش علت‌های وقوع را به طرز عمیق‌تری به بیننده‌ ارایه دهد. این مفهوم می‌تواند به صورت اختیاری، غیراختیاری و یا ناآگاهانه در عکس قرار بگیرد. مفهوم ابسنس روایت ‌تاریخی در درون کادر عکس‌ها را نه بر اساس نمایش عناصر موجود حاضر و آماده توسط عکاس، که بر اساس عوامل و پدیده‌های خارج قاب توسط بیننده مورد خوانش و فهم قرار می‌دهد. همین موضوع باعث می‌گردد که فضای عکس‌ها شاعرانه و مخاطب بدون تحمیل حضور اشیاء و عناصر دلخواه عکاس درون کادر، بدون جهت‌گیری خاص، عکس‌ها را محلی برای اندیشه و تفکری عمیق یافته و شروع به خوانش تاویل گونه آن‌ها کند. در این حالت، عکاس می تواند خودش را به عنوان یک هنرمند از قید و بند آزاد نموده، تخیل و افکار پشت دوربین را به پرواز درآورده و بدون نگرانی از شکستن فرم‌های کلیشه‌ای و تکراری، محتوای جدیدی را تولید کند.