جایگاه خیال در عکس های صحنه پردازی شده جی یونگ لی با محوریت روان کاوی

خیال یا تصویر ذهنی، بستر ظهور خلاقیت هنری است و ریشه آن، در ضمیر ناخودآگاه انسان جای دارد. خلق یک اثر هنری با پوشش مفاهیم زیبایی‌شناسی، نوعی خیال‌پردازی است. هنر، ارتباط روح با دنیای ابدیت و ماورای جهان هستی است. عکاسی صحنه‌پردازی شده تخیل یا رویایی است برای بدل شدن به واقعیت که نیازمند بازگشت به خویشتن را دارد. در تصاویر جی یونگ لی، می‌توان به وضوح نقش تجسم خلاقیت را در چینش‌های خردی دید و ریشه محکم ایماژهای ذهن ناخودآگاه و عینیت بخشیدن به آن‌ها را در قیاس با ارایه‌هایشان تحت قلمرو صور خیال درک کرد. این مقاله با استناد به نظریه‌های کارل گوستاو یونگ مبتنی بر روان‌شناختی پندار، به پژوهش در باب آفرینش خیال بر صحنه حقیقت پرداخته است. طبق نظریات یونگ می‌توان چنین نتیجه گرفت که جی یونگ لی با تاکید بر پدیده‌های ذهنی ناشناخته و سفر به درون به دنیای رویاهایش ورود کرده و از گیاهی چون لوتوس و حیواناتی چون موش و کلاغ و حشراتی چون کرم و مورچه و تخم مرغ و... استفاده کرده تا یک عنصر را به جای چند عنصر بنشاند؛ به این معنا که افکار ناشناخته را به جای کلاغ‌های شناخته شده معرفی کرده است و فضای تخیلی تصاویرش را به یک عنصر برای تمامیت مفهوم تکرار کرده و محتوای تخیلش را تجلی داده است. همچنین در تصاویر مختلف او مانند رستاخیز که تاکید بر زندگی که همان تاثیرات کهن الگوها بوده است، خاطرات غرق شدن را توسط رابط تداعی کننده (پدر) آشکار و به تصویر کشیده است و باعث تولد دوباره او می‌شود.