نگاه اجتماعی به زن در عکاسی معاصر ایران از دیدگاه فمینیستی (مطالعه موردی: آثار شادی قدیریان)

فمینیسم جنبشی است که با داعیه دفاع از حقوق زنان در حوزه تمدنی غرب و با بهره‌گیری از اصول و مبانی آن، پا به عرصه اندیشه‌های سیاسی و اجتماعی نهاد و کوشید تا در ساحت‌های گوناگون زندگی اجتماعی، غبار غربت از چهره زنان بشوید و با تحلیل عوامل فرودستی آنان، به مبارزه با این عوامل بپردازد و با همین هدف، به نقد و بررسی تاریخ هنر و زیباشناسی همت گماشت. نکته محوری فمینیست‌ها، شناخت تحلیل زندگی فرهنگی با توجه به تمایز جنسی مرد و زن است. پرسش عمده آنان این است که چرا زنان در تاریخ هنر جایگاهی ندارند؟ از نظر آن‌ها، تاریخ هنر و زیباشناسی، هیچ‌گاه هنر زنان را به رسمیت نشناخته و با ترویج اندیشه‌ها و اتخاذ سیاست‌های خاص، بر نادیده گرفتن خلاقیت هنری زنان، تاکید کرده است و به جای آن، با موضوع قرار دادن بدن زنان برای آفرینش‌های هنری، به فرودستی زنان دامن زده است. فمینیست‌ها برای مقابله با تاریخ هنر مردمحور، از راهکارهای مختلفی در خلق آثار هنری استفاده کرده و با نقد فلسفه و تاریخ هنر سنتی زمینه حضور بیشتر زنان را در عرصه‌های گوناگون هنری فراهم ساخته‌اند. شادی قدیریان عکاس زن ایرانی است که در مجموعه‌هایش به دغدغه‌های زنان می‌پردازد و معتقد است باید فهم آثارش به مخاطب واگذار شود.