اثر جلبک اسپیرولینا (Spirulina platensis) بر تغییرات آنزیم های کبدی موش های نر نژاد BALB/c در معرض دوز بالای استامینوفن

جلبک اسپیرولینا (Spirulina platensis) دارای ارزش غذایی و درمانی زیادی است. این مطالعه به منظور تعیین اثر جلبک اسپیرولینا بر تغییرات آنزیم های کبدی موش های نر نژاد BALB/c در معرض دوز بالای استامینوفن انجام شد.

در این مطالعه تجربی از 42 سر موش نر بالغ نژاد BALB/c در هفت گروه شش تایی و دوز سمی استامینوفن 600 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن استفاده شد. گروه کنترل تنها رژیم غذایی استاندارد و آب دریافت نمود. گروه شم با محلول نمکی گاواژ شدند. گروه های سوم تا هفتم به ترتیب شامل موش های تیمار شده با استامینوفن 600 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن؛ پودر جلبک 600 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن؛ پودر جلبک 300 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن؛ پودر جلبک 600 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به اضافه استامینوفن و آخرین گروه با پودر جلبک 300 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به اضافه استامینوفن بودند. در همه گروه ها موش ها با دارو و پودر جلبک به روش گاواژ به مدت 14روز متوالی تیمار شدند. تمامی حیوانات 24 ساعت بعد از دریافت آخرین دوز داروها و محرومیت از غذا (دسترسی به آب آزاد بود)؛ بیهوش و از قلب آنها خونگیری انجام شد. فعالیت آنزیم های کبدی (آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز) به روش اسپکتروفتومتری اندازه گیری شد. غلظت پروتیین به روش لوری تعیین شد. سنجش فعالیت آنزیم کاتالاز با استفاده از آب اکسیژنه انجام شد. میزان مالون دی آلدیید اندازه گیری و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام به روش FRAP با احیاء یون Fe3+ (فریک) به یون Fe2+ (فرو) تعیین شدند.

یافته ها: 

سطح آنزیم های ترانس آمینازی سرمی (آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز و آلکالین فسفاتاز) و همچنین میزان آنتی اکسیدان تام و سطح مالون دی آلدیید در گروه تیمار شده با استامینوفن، نسبت به گروه کنترل افزایش آماری معنی داری نشان داد (P<0.05). همچنین سطح این آنزیم ها در گروه تیمار شده با جلبک 300 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به اضافه استامینوفن، کاهش آماری معنی داری نسبت به گروه تیمار شده با گروه استامینوفن داشت (P<0.05). سطح آنزیم کاتالاز در گروه استامینوفن، کاهش آماری معنی داری نسبت به گروه کنترل نشان داد (P<0.05) و در گروه جلبک 300 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به اضافه استامینوفن، افزایش آماری معنی داری نسبت به گروه استامینوفن مشاهده شد (P<0.05). نتایج آزمایشات در دو گروه همزمان اسپیرولینا و استامینوفن نشان داد که مواد موثره جلبک در دوز 300 بهتر از 600 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن در پاسخ به استرس اکسیداتیو عمل نمود.

نتیجه گیری: 

مصرف جلبک اسپیرولینا 300 میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن به همراه استامینوفن در حدود دوز سمیت آن، با تاثیر بر فعالیت آنزیم ها و سیستم دفاعی آنتی اکسیدانی، باعث افزایش مقاومت در برابر استرس اکسیداتیو و صدمات ناشی از مسمومیت دارویی می گردد.