تاملی بر حق نشاط کودک

حق نشاط را می توان به عنوان سلامت روانی در مقابل حق بر سلامت جسمانی تلقی کرد؛ حقی که به عنوان یکی از حقوق مسلم بشر آورده شده است. این حق در مورد کودکان از اهمیت مضاعفی برخوردار است. هدف این نوشتار، بازشناسی و تمیز مفهوم حق نشاط کودک و بررسی انواع و مصادیق آن است.

ارایه و تحلیل مباحث با استفاده از روش توصیفی تحلیلی و جمع آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای (اسنادی) انجام پذیرفته است.

یافته ها: 

برخلاف لذت، نشاط مقوله ای است که به رغم تاثیرپذیری از محیط، به آن وابسته نمی باشد و در حقیقت، نشاط چهره ای از سلامت روانی و معنوی است که زمینه مدیریت مطلوب احساسات در مواجهه با عوامل محیطی را فراهم می آورد. این موضوع مهم در رابطه با کودکان اهمیت ویژه ای پیدا می کند، زیرا زندگی کودک تابعی از زندگی خانوادگی و محیط پیرامونی وی است که در انتخاب آنان نقشی ندارد. بنابراین مسیولیت قانونگذار و مجریان برای تلاش در راستای فراهم نمودن محیط بانشاط برای کودکان، دوچندان می شود.

نتیجه گیری:

 دولت ها در راستای فراهم آوردن نشاط معنوی برای کودکان مسیولیت مهمی دارند. بر اساس کنوانسیون حقوق کودک، کودک باید در محیط خانوادگی با فضایی که در آن شادی، عشق و درک متقابل موجود است بزرگ شود. به نظر می آید در این مورد که شادی را از جمله حقوق کودکان آورده است، بتوان هم نشاط معنوی و هم نشاط مادی را در نظر گرفت. در این میان، با تفسیر موسع از حق آموزش، این حق را می توان عاملی موثر برای تحقق نشاط معنوی و ابزاری برای تضمین آن دانست.