ترکیبات اسانس اسطوخودوس به عنوان آنتاگونیست های زیرواحد NR2B مربوط به گیرنده NMDA : یک روش آزمایشگاهی و مد لسازی مولکولی

زمینه و هدف:

 گیاهان دارویی٬ منبع مهم مواد طبیعی با اثرهای درمانی مختلف هستند. هدف از مطالعه حاضر، تعیین ترکیبات شیمیاییاسانس گیاه اسطوخودوس و ارزیابی اثر آنتاگونیست آ نها بر روی گیرنده های ان متیل دی آسپارتیک اسید در مغز با استفاده از دستگاهکروماتوگرافی گاز یطی فسنجی جرمی و رویکردهای محاسباتی است.

روش بررسی:

 اسانس سرشاخ ه های گلدار گل و برگ استخراج و ترکیبات شیمیایی آن توسط کروماتوگرافی گازی-طی فسنجیجرمیتعیین شد. داکینگ مولکولی و ارزیابی ساختارهای مولکولی روی 20 ترکیب مهم گیاه صورت گرفت. از اتوداک وینا مربوط به نر مافزارپایرکس برای انجام داکینگ مولکولی 20 لیگاند با NMDAR استفاده شد. ابزار وب SwissADME برای بررسی مقادیر توصی فکنندهمولکولی به کار گرفته شد.

یافته ها:

 تعداد 41 ترکیب در اسانس گیاه اسطوخودوس شناسایی شد که 5/ 95 درصدکل اسانس را تشکیل م یدهند. بیشترین مقدارترکیبات ب هترتیب مربوط به ترانس کارویول، ایزوپولگول، 8،3،1 - پارا-منتاترین و ایزوبورنیول بود. مطالعات داکینگ نشان داد 3 مورد ازبهترین لیگاندها برای اتصال به گیرنده ان متیل دی آسپارتیک اسید شامل ترانس کارویول، ایزوپولگول و 8،3،1 - پارا-منتا ترین است که میل ترکیبی بیشتری نسبت به جایگاه فعال NMDAR نشان دادند. آیفنپرودیل ب هعنوان یک آنتاگونیست، مکا نهای اتصال مشترک را باکامفور، تیمول، آلفا فلاندرن، لیمونن، گاما - 3- کارن، بتا-توجون، ترانس کارویول و بتا-کاریوفیلن نشان دادند. کامفور، تیمول، بتا- توجونو ترانس کارویول بیشترین جذب گوارشی و ترانس کارویول کمترین انرژی اتصال با NMDAR را داشتند.

نتیجه گیری:

 کامفور، تیمول، بتا-توجون و تران سکارویول م یتوانند ب هعنوان یک هدف اصلی بالقوه برای مهار NMDAR بهبود یادگیری وحافظه در بیمار یهای عصبی انتخاب شوند.