اهمیت القای مدل اندومتریت و سایتولوژی واژینال در موش صحرایی؛ یک مطالعه مرور روایتی

اندومتریت نوعی بیماری سیستم تولید مثلی جنس ماده است که با التهاب در غدد اندومتریوم و بافت استرومایی آن مشخص می شود و معمولا در اثر آلودگی رحم با عوامل عفونی به وقوع می پیوندد. مدل های حیوانی اندومتریت بالینی برای جلوگیری از بروز و درمان اندومتریت بسیار بااهمیت هستند. روش سایتولوژی واژن به عنوان استاندارد طلایی برای تعیین مرحله سیکل استروس در موش های صحرایی ماده در نظر گرفته می شود. هدف از مطالعه حاضر، القای اندومتریت در مدل موش صحرایی و تعیین مراحل سیکل استروس این حیوان با استفاده از روش سایتولوژی واژینال به منظور القای موفقیت آمیز این عارضه در این مدل حیوانی بود.

نتیجه گیری:

 التهاب سبب تغییر در تولید سایتوکین های اندومتر می شود که احتمالا با ایجاد اختلال در عملکرد بافت اندومتر، باعث اختلالاتی در قاعدگی و کاهش پذیرش رویانی اندومتر شود. افزایش بیان ژن های سایتوکین های خاص همانند IL-6، IL-8 و TNF-α می توانند در تشخیص شدت و درجه اندومتریت استفاده شوند. عفونت های رحمی تحت عنوان پیامدی از آسیب های وارده به مکانیسم های دفاعی بافت رحمی شناخته می شوند که به وسیله تغییرات فیزیولوژیک ایجاد شده در دوره پس از زایش به وقوع می پیوندند. گونه های اکسیژن فعال در دوره پس از زایمان بیش از حد تولید می شوند. عدم تعادل بین تولید گونه های اکسیژن فعال و پاک سازی آن منجر به ایجاد شرایط استرس اکسیداتیو می شود. از طرفی ارتباط معناداری بین بیماری های التهابی همانند اندومتریت و استرس اکسیداتیو وجود دارد. از طرفی با تعیین دقیق سیکل استروس موش صحرایی با استفاده از روش سایتولوژی واژن، به خوبی می توان اندومتریت را در این گونه القا نمود.