تاثیر آموزش بسکتبال به روش های سنتی و غیرخطی (TGFU و GS) بر توسعه مهارت های اجتماعی دختران نوجوان

یکی از عوامل اثرگذار در یادگیری و شرکت دانش آموزان در فعالیت های ورزشی در مدارس و دیگر محیط های آموزشی، روش آموزشی معلم هست. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر آموزش بسکتبال به روش های سنتی و غیرخطی بر توسعه مهارت های اجتماعی دختران نوجوان بود.

روش شناسی:

 جامعه آماری پژوهش دانش آموزان دختر مقطع اول متوسطه بودند که تعداد 60 نفر از آنهایی که قبلا سابقه بازی بسکتبال نداشتند و از نظر جسمانی سالم بودند با میانگین سنی (3±06/13) به صورت تصادفی در گروه های مورد نظر (هر گروه 20 نفر) قرار گرفتند. برای گردآوری اطلاعات از پرسش نامه مهارت های اجتماعی ماتسون استفاده شد.

میزان مولفه مهارت های اجتماعی مناسب، مولفه برتری طلبی، اطمینان زیاد به خود داشتن و مولفه رابطه با همسالان بر اساس روش های غیرخطی (TGFU و GS) به طور معناداری بهتر از آموزش به روش سنتی بوده است. اما به غیر از مولفه رابطه با همسالان که در روش GS بهتر از روش TGFU بود، در دیگر مولفه ها بین دو روش TGFU و GS تفاوت معناداری ایجاد نشد.

مربیان آموزشی می توانند با استفاده از رویکردهای غیرخطی، علاوه بر آموزش بازی به شیوه ای موثرتر نقشی هم در افزایش مهارت های اجتماعی دانش آموزان ایفا کنند.