تاثیر ویترکتومی عمیق بر ادم دیابتی ماکولا در بیماران دارای هیالویید خلفی سفت و ضخیم شده

تعیین تاثیر پارس پلانا ویترکتومی و جدا کردن هیالویید خلفی بر کاهش ضخامت ماکولا و بهبود دید در مبتلایان به ادم دیابتی ماکولا در بیماران دارای هیالویید خلفی سفت و ضخیم شده.
روش پژوهش: این مجموعه موارد مداخله ای آینده نگر (prospective interventional case series) بر روی 30 چشم از 25 بیمار دیابتی که در معاینه دچار ادم دیابتی ماکولا بودند و ضخامت ماکولای آن ها براساس OCT از 170 میکرون بیش تر بود و هیالویید خلفی ضخیم شده داشتند، انجام شد. ضخامت ماکولا با استفاده از OCT و نیز بهترین دید اصلاح شده بیمار، قبل و 4 تا 6 ماه بعد از عمل، به دقت تعیین شد. وضعیت خون رسانی ماکولا قبل از عمل، با استفاده از آنژیوگرافی با فلورسین مشخص گردید. مداخله درمانی به صورت پارس پلانا ویترکتومی و کندن هیالویید خلفی انجام شد.
متوسط ضخامت ماکولا قبل از جراحی 52/12697/531 میکرون بود که بعد از عمل به 2/1032/365 میکرون کاهش یافت (0001/0P<). متوسط BCVA قبل از عمل 39/082/0 لاگمار بود که بعد از عمل به 34/065/0 لاگمار رسید (006/0P=). بر اساس ضریب همبستگی پیرسون، وضعیت خون رسانی ماکولا و دید قبل از عمل کم تر 200/20، تنها عواملی بودند که ارتباط معنی داری با BCVA بعد از عمل داشتند؛ به طوری که خون رسانی خوب ماکولا (001/0P<) و BCVA قبل از عمل کم تر از 200/20 (004/0P=) موجب دید بعد از عمل بهتر شده بودند.
پارس پلانا ویترکتومی، بر ادم دیابتی ماکولا از لحاظ کاهش ضخامت ماکولا و بهبود دید، موثر است اما باید توجه داشت که همه بیماران را نباید در معرض عوارض عمل جراحی قرار داد. لازم است انتخاب بیماران براساس وضعیت ماکولا از لحاظ خون رسانی و نیز بعد از اثبات نقش زجاجیه در ایجاد ادم دیابتی ماکولا با استفاده از OCT صورت گیرد.