تاثیر تمرین هوازی و عصاره اتانولی دانه خرفه بر نشانگرهای استرس اکسیداتیو و آسیب DNA در بافت ریه موش های صحرایی مسموم با پراکسیدهیدروژن

ریه از بافت های مهم بدن است که دایما در تماس با بالاترین فشار اکسیژن و آلودگی هوا قرار دارد که به دلیل ظرفیت کم آنزیم های آنتی اکسیدان، این بافت به تولید رادیکال آزاد بسیار حساس است. هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات ورزش هوازی و عصاره اتانولی دانه خرفه بر سطوح ATP، MGMT، مالون دی آلدیید (MDA)  و تعادل پرواکسیدانی-آنتی اکسیدانی (PAB) در بافت ریه موش های صحرایی مسموم شده با پراکسید هیدروژن بود.

 
در این کارآزمایی تجربی، 72 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار به طور تصادفی به 9 گروه تقسیم شدند:   کنترل سالم،  کنترل+H2O2،  ورزش هوازی+ H2O2،  ورزش هوازی و 50 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره خرفه+ H2O2،  ورزش هوازی و 200 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره خرفه+ H2O2،  ورزش هوازی و 400 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره خرفه+ H2O2، 50 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره خرفه+ H2O2،  200 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره ه خرفه+ H2O2و 400 میلی گرم بر کیلوگرم عصاره دانه خرفه+ H2O2. استرس اکسیداتیو با تزریق داخل صفاقی 1 mmol/kg پراکسید هیدروژن سه بار در هفته به مدت هشت هفته القا شد. تمرین هوازی سه جلسه در هفته به مدت هشت هفته انجام شد و عصاره دانه خرفه به صورت روزانه در دوزهای ذکر شده به صورت داخل صفاقی تزریق شد.

تمرین هوازی و عصاره دانه خرفه به تنهایی یا ترکیبی باعث افزایش معنی دار ATP، MGMT و کاهش معنی دار سطوح MDA و PAB در بافت ریه موش های در معرض پراکسید هیدروژن شد (P<0.05). هم چنین اثر عصاره دانه خرفه وابسته به دوز بود.

به نظر می رسد تمرین هوازی همراه با مصرف بذر خرفه هر کدام به تنهایی و به طور ترکیبی دارای اثرات تعاملی در کاهش استرس اکسیداتیو، ترمیم DNA و بهبود عملکرد میتوکندریایی در بافت ریه موش های صحرایی مسموم شده با H2O2 می باشند.