روابط ساختاری طرحواره های ناسازگار اولیه با تعهد زناشویی زوجین : نقش واسطه ای سبک های حل تعارض

هدف تعیین روابط ساختاری طرحواره های ناسازگار اولیه با تعهد زناشویی زوجین با میانجی گری سبک های حل تعارض زوجین بود.

روش پژوهش همبستگی و جامعه پژوهش کلیه دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اسلامی واحد مشهد درسال تحصیلی 99-98 با بیش از 3 سال سابقه زندگی زناشویی بودند که حجم نمونه با توجه به روش آماری پژوهش براساس متغیرهای پنهان 300 نفر تعیین شد. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه های تعهد زناشویی آدامز و جونز (1997)، طرحواره های ناسازگار اولیه یانگ (1998)، سبک های حل تعارض رحیم (1983) استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها به روش معادلات ساختاری انجام شد.

بررسی ها نشان داد که مدل مفهومی پیشنهادی از برازش مناسبی برخورداراست. اثرمستقیم طرحواره های ناسازگار اولیه بر سبک های حل تعارض (01/0≥P، 72/0-=) و تعهد زناشویی منفی و معنادار است (01/0≥P، 44/0-=). اثر مستقیم سبک های حل تعارض بر تعهد زناشویی نیز مثبت و معنادار است (01/0≥P، 52/0= ß). همچنین اثر غیرمستقیم طرحواره های ناسازگار اولیه بر تعهد زناشویی با میانجیگری سبک های حل تعارض معنادار است (01/0>P، 37/0-=IF). میزان واریانس تبیین شده تعهد زناشویی بر حسب طرحواره های ناسازگار اولیه و سبک های حل تعارض برابر با 59/0 بود.

بنابر یافته های این پژوهش، سبک های حل تعارض به عنوان متغیر میانجی در رابطه بین طرحواره های ناسازگار اولیه وتعهد زناشویی قرار می گیرد. و دو متغیر سبک های حل تعارض و طرحواره های ناسازگار اولیه قادر به پیش بینی تعهد زناشویی هستند.