اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر اختلال وسواس فکری-عملی و اختلال استرس پس از ضربه در پرستاران دارای فرسودگی کووید-19: یک مطالعه نیمه تجربی

فرسودگی کووید-19 باعث کاهش سلامت روان شناختی و جسمانی در بسیاری از پرستاران می شود. با توجه به نقشی که درمان متمرکز بر شفقت می تواند در سلامت روانی و شغلی پرستاران ایفاء کند، پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت بر اختلال وسواس فکری-عملی و اختلال استرس پس از ضربه در پرستاران دارای فرسودگی کووید-19 انجام شد.

روش پژوهش حاضر نیمه تجربی و طرح آن به صورت پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری پژوهش شامل پرستاران منطقه 8 استان تهران در سال 1400 بود. تعداد 30 پرستار دارای فرسودگی کووید-19 به صورت تصادفی در دو گروه مداخله (15 نفر) و گروه کنترل (15 نفر) جای دهی شدند. ابزار گردآوری شامل پرسش نامه های فرسودگی کووید-19، اختلال وسواس فکری-عملی و اختلال استرس پس از ضربه بود. گروه مداخله، 8 جلسه 90 دقیقه ای درمان متمرکز بر شفقت را دریافت کردند، ولی گروه کنترل هیچ مداخله ای دریافت نکردند. داده ها با استفاده از آنالیز کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شدند.

نتایج نشان داد که درمان متمرکز بر شفقت به طور معنی داری باعث کاهش وسواس عملی، وسواس فکری، مزاحمت ها، اجتناب، تغییرات منفی در شناخت و خلق، برانگیختگی و بی قراری و بی حسی عاطفی در پرستاران مبتلا به فرسودگی کووید-19 می شود (001/0>P). هم چنین، 7/68 درصد از کل واریانس های گروه مداخله و کنترل ناشی از اثر متغیر مستقل است.

یافته ها حاکی از اثربخشی درمان متمرکز بر شفقت در پرستاران مبتلا به فرسودگی کووید-19 داشت. از آن جایی که طی شیوع کووید-19، پرستاران مشکلات زیادی را تجربه کردند، لازم است تدابیری در جهت ارتقاء سلامت روان شناختی آن ها اتخاذ گردد.