اثربخشی طرح واره درمانی بر کیفیت زندگی و خودانتقادگری در زنان دارای افکار خودکشی: یک مطالعه نیمه تجربی

زنان قربانیان شرایط نابسامان خانواده، آسیب های اجتماعی و فقر ساختاری هستند. اقدام های عجولانه، ناآگاهی زنان و عدم توجه به پیامدهای تصمیم با وجود فشارهای شدید وارد آمده بر آن ها، زمینه خودکشی را فراهم نموده است. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی طرح واره درمانی بر کیفیت زندگی و خودانتقادگری در زنان دارای افکار خودکشی بود.

 این پژوهش نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل بود. جامعه آماری شامل تمام زنان دارای افکار خودکشی مراجعه کننده به بیمارستان خورشید شهر اصفهان در سال 1400 بود. تعداد 30 نفر از زنان به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و به شیوه تصادفی در گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر)، جایگزین شدند. برای گروه آزمایش روش طرح واره درمانی Young به مدت 8 جلسه نود دقیقه (هفته ای یک جلسه) اعمال شد و گروه کنترل در لیست انتظار برای آموزش ماند. به منظور گردآوری داده ها از پرسش نامه کیفیت زندگیWare Jr  وSherbourne  و مقیاس خودانتقادگری Gilbert استفاده شد. داده ها با استفاده از آنالیز کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد.

نتایج نشان داد که آموزش گروهی طرح واره درمانی تاثیر معناداری بر افزایش کیفیت زندگی (029/0= P، 398/5=F) و کاهش خودانتقادگری زنان دارای افکار خودکشی دارد (001/0> P، 865/82=F).

نتایج مطالعه حاضر نشان داد که طرح واره درمانی احتمالا می تواند با بهبود کیفیت زندگی و خودانتقادگری در کاهش میزان افکار خودکشی موثر باشد. بنابراین، درمان گران و متخصصان سلامت می توانند از طرح واره درمانی در کنار سایر روش های موثر برای بهبود ویژگی های مرتبط با سلامت استفاده نمایند.