اگزوزوم ها و اثر آن ها بر بیماری لوسمی میلوئیدی مزمن؛ از پیشرفت تا درمان بیماری

 بیماری (Chronic myelogenous leukemia) CML گاهی با پیشرفت بیماری به سمت فاز تسریع یافته و فاز بلاستیک پیش‌آگهی بیماری بدتر و خطر مرگ در اثر بیماری افزایش می‌یابد. اگزوزوم‌ها، وزیکول‌های لیپیدی با اندازه‌های نانو هستند که با انتقال محتوی خود شامل پروتیین‌ها، RNAها، miRNAها و DNAها، به ریزمحیط توموری قادر به تنظیم مکانیسم‌های متفاوت درون و خارج سلولی هستند.

شیوه‌ی مطالعه:

 هدف این مطالعه، مروری بر ساختار و بیوژنز اگزوزوم‌ها و بررسی منابع تولید آن‌ها شامل سلول‌های CML، سلول‌های بنیادی مزانشیمال (Mesenchymal stem cells) MSCs و سلول‌های ایمنی است. همچنین در مطالعه‌ی حاضر مروری بر اثرات اگزوزوم‌های ترشحی بر لوسمی میلوییدی مزمن مانند اثر آن‌ها بر نیچ مغز استخوان، مقاوت به درمان، رشد سلول‌های لوکمیک و پیشرفت بیماری CML نیز صورت گرفته است.

یافته‌ها:

 از آن‌جایی که اگزوزوم‌ها اثرات گسترده‌ای در تنظیم نیچ تغییر یافته توسط سرطان ایفا می‌نمایند، می‌توانند در بالین و در بررسی علل مقاومت به درمان بسیار ارزشمند باشند. بنابراین یکی از استراتژی‌های درمانی که می‌توانند در روند بهبودی این گروه از بیماران عود کرده، سودمند واقع گردد، اگزوزوم‌ها می‌باشند.‌

نتیجه‌گیری:

 به منظور جلوگیری از پیشرفت بیماری CML به فازهای تسریع یافته و بلاستیک، تحقیقات و مطالعات بالینی گسترده جهت ارزیابی دقیق عملکرد اگزوزوم‌ها ضرورت دارد. به همین جهت، نیاز است با بررسی‌های بیشتر محتوی اگزوزوم‌ها از پیشرفت بیماری و مقاومت به درمان جلوگیری شود.