تاثیر عصاره آبی عناب بر یادگیری، حافظه، فعالیت حرکتی و سطح مالون دی آلدئید مغز موش های صحرایی مبتلا به پارکینسون

بیماری پارکینسون به عنوان یک اختلال پیشرونده ناشی از تخریب نورون های دوپامینرژیک به کندی حرکات، لرزش و اختلال عملکرد شناختی منجر می شود. تجویز عناب در مدل های حیوانی اختلال سیستم عصبی اثرات مطلوبی بر توانایی حافظه و بیومارکرهای استرس اکسیداتیو داشته است. بر این اساس، تاثیر تجویز عصاره آبی عناب بر یادگیری، حافظه، فعالیت حرکتی و بیومارکر استرس اکسیداتیو در موش های صحرایی مبتلا به پارکینسون بررسی شد.

مواد و روش ها:

 در این مطالعه، تعداد 40 سر موش صحرایی بالغ نژاد ویستار به چهار گروه تقسیم شدند: گروه کنترل، گروه پارکینسونی درمان نشده و دو گروه تحت تیمار با عصاره آبی عناب در دو غلظت مختلف 500 و 1000 میلی گرم بر کیلوگرم در روز. القای مدل پارکینسون با تزریق 6-هیدروکسی دوپامین (6-OHDA) صورت گرفت. فعالیت چرخشی با تزریق آپومورفین ارزیابی شد. از ماز آبی موریس برای ارزیابی یادگیری و حافظه فضایی استفاده گردید. همچنین استرس اکسیداتیو توسط بیومارکر مالون دی آلدیید (MDA) مورد ارزیابی قرار گرفت.

داده های حاصل نشان داد که پارکینسون القاشده با 6-هیدروکسی دوپامین به اختلال در یادگیری، حافظه و فعالیت چرخشی منجر می شود. تجویز 1000 میلی گرم بر کیلوگرم عناب باعث بهبود یادگیری و حافظه شد (0/0001<P). علاوه براین، دوزهای 500 و 1000 میلی گرم بر کیلوگرم عناب، چرخش های ناشی از آپومورفین را کاهش داد (0/0001<P). همچنین، عناب باعث کاهش سطح مالون دی آلدیید (MDA) در مغز میانی و هیپوکمپ شد (0/05>P).

نتیجه گیری:

 عصاره آبی عناب تجویزشده در مدل حیوانی پارکینسون می تواند اثر مطلوبی بر حافظه، یادگیری، چرخش های ناشی از آپومورفین و سطح مالون دی آلدیید (MDA) مغز داشته باشد.