مقایسه تمرین پیلاتس در خانه و محیط باز بر میزان ویتامین دی، شدت خستگی و کیفیت زندگی زنان مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس

بیماری مولتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری خودایمنی است که ضعف عضلانی و خستگی در این بیماران، باعث کاهش کیفیت زندگی می شود. لذا هدف مطالعه حاضر مقایسه تمرین پیلاتس در خانه و فضای باز بر میزان خستگی و کیفیت زندگی بیماران مولتیپل اسکلروزیس می باشد.

از میان زنان مبتلا به MS تعداد 44 نفر به صورت تصادفی انتخاب و به سه گروه تمرین در خانه، تمرین در محیط باز و گروه کنترل تقسیم شدند. گروه های تمرینی 8 هفته تمرین پیلاتس را بین ساعت 8 تا 10 صبح به صورت انفرادی (از طریق DVD) در خانه و زیر نور آفتاب انجام دادند. شدت خستگی، کیفیت زندگی و سطح ویتامین دی بیماران پیش و پس از تمرینات  اندازه گیری شد و داده ها با استفاده از روش آماری کوواریانس تحلیل شدند.

یافته های پژوهش نشان داد که پس از هشت هفته تمرین، بین شاخص های خستگی، کیفیت‎‎زندگی و ویتامین دی سرم زنان مبتلا به MS در هر سه گروه تفاوت معنی داری وجود داشت (05/0≤p). نتایج آزمون تعقیبی پس آزمون نشان داد بین دو گروه تمرینی در هر سه شاخص تفاوت معناداری وجود داشت (05/0≤p). همچنین هشت هفته تمرین در محیط باز نسبت به تمرین در خانه باعث افزایش بیشتر در میزان ویتامین دی سرم (43/78%) و کیفیت زندگی (26/50%) و کاهش بیشتر در شدت خستگی بیماران (76/41%) شد (05/0≤p).

نتیجه گیری:

 تمرین پیلاتس در محیط باز به علت هزینه کم، در دسترس بودن و اثرات چشمگیر آن بر کیفیت زندگی و ویتامین دی و خستگی در افراد مبتلا به MS توصیه می شود.