توسعه توانش ادراکی منظورشناختی در زبان دوم به کمک آموزش رایانه-محور، غیر رایانه-محور، محیط های مجازی چندکاربره، و بازی های پویانمایی

درک منظورشناختی یکی از ابعاد مهم توانش منظورشناختی است که بیشتر زبان آموزان در آن دچار مشکل هستند. لذا مطالعه حاضر تلاش کرده است که تاثیر آموزش رایانه-محور، غیر رایانه-محور، محیط های مجازی چندکاربره، و بازی های پویانمایی قابل نصب بر روی گوشی تلفن همراه بر توسعه درک منظورشناختی زبان-آموزان در حیطه کنش های کلامی زبان انگلیسی را بسنجد. تحقیق حاضر همچنین تلاش کرده است که تاثیر سه نوع آموزش غیر رایانه-محور و نیز تاثیر دو نوع آموزش رایانه-محور را بر درک منظورشناختی بسنجد. مشارکت کنندگان شامل 7 گروه 20 نفره از زبان آموزان سطح متوسطه بالای زبان انگلیسی بودند. این هفت گروه آموزش های مرتبط خود که شامل گروه سه غیر رایانه-محور (صریح، غیرصریح، و ترکیب این دو)، دو گروه رایانه-محور (همزمان و غیر همزمان)، یک گروه محیط های مجازی چندکاربره، و یک گروه بازی پویانمایی بود، را به مدت 10 جلسه دوساعته دریافت کردند. آزمون شنیداری منظور شناختی به عنوان پیش و پس آزمون به کار رفت. تجزیه تحلیل نشان داد که محیط های مجازی چندکاربره از آموزش های دیگر مفیدتر بود. همچنین دو گروه آموزش رایانه-محور و غیر رایانه-محور از گروهی که آموزش را به کمک بازی دریافت کرده بودند، درک منظورشناختی بهتری داشتند. آموزش صریح و نیز ترکیبی از آموزش غیر صریح در افزایش درک منظور شناختی بهتر بودند. آموزش رایانه-محور همزمان نیز تاثیر بیشتری نسبت به آموزش رایانه- محور غیر همزمان داشت. یافته های این تحقیق دارای کاربرد های آموزشی برای تقویت درک منظور شناختی زبان آموزان در حیطه کنش های کلامی است و استفاده از محیط های مجازی چند کاربره، آموزش رایانه-محور همزمان، و ترکیب آموزش صریح و غیرصریح توصیه می شود.