بررسی جایگاه کالبدگشایی پژوهشی در سرطان شناسی

کالبدشکافی یک روش پزشکی پس از مرگ است که بر روی یک فرد فوت شده با هدف اصلی جمع آوری بافت برای حمایت از تحقیقات پایه و ترجمان دانش انجام می شود. این روش به طور فزاینده ای برای بررسی مکانیسم های پاتوفیزیولوژیکی تکامل سرطان، متاستاز و مقاومت در برابر درمان مورد استفاده قرار می گیرد. در این مطالعه مروری، دلیل استفاده از کالبدشکافی تحقیقاتی در تحقیقات سرطان را مورد بحث قرار می گیرد و بحثی مبتنی بر شواهد در مورد کیفیت بافت های پس از مرگ در مقایسه با انواع دیگر نمونه های زیستی ارایه می شود. همچنین مزایای استفاده از بافتهای پس از مرگ نسبت به انواع دیگر نمونه های زیستی مورد بحث قرار می گیرد، از جمله اینکه مقدار زیادی بافت قابل دستیابی بوده و نمونه برداری چند ناحیه ای که قابل انجام است، که در بیماران زنده امکان پذیر نیست. کالبدشکافی به شناسایی منشاء کلونال و شیوه های گسترش متاستازها کمک می کند. همچنین بررسی تاثیر درمان ها بر تومور و ایجاد بانک های بافت نادر و مشتق از تومور در بیمار به عنوان جزء لاینفک استراتژی های پزشکی قانونی و کالبدگشایی تحقیقاتی است.