نقش میانجی سازگاری روانی در رابطه بین پردازش شناختی با علائم استرس پس از سانحه و ترس از عود در بیماران مبتلابه سرطان

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی سازگاری روانی در رابطه بین پردازش شناخت با علایم استرس پس از سانحه و ترس از عود در بیماران مبتلابه سرطان بود.

در قالب یک طرح همبستگی از بین بیماران 18 تا 60 سال مبتلابه یکی از انواع سرطان های (پستان، خون و دستگاه گوارش) مراجعه کننده به بیمارستان ها و مراکز خدمات درمانی شهر تهران در شش ماهه دوم سال 1400 با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس 200 نفر انتخاب و به مقیاس پردازش شناختی تروما، چک لیست PCL-5، مقیاس ترس از عود سرطان و مقیاس سازگاری با سرطان پاسخ دادند. یافته ها در چارچوب مدل سازی معادلات ساختاری و با استفاده از نرم افزارهای SPSS26 و 4 SmartPLS مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت.

 نتایج به دست آمده از مدل سازی معادلات ساختاری حاکی از رابطه منفی معنادار بین پردازش شناختی با PTSD (001/0>P=؛ 84/11=T؛473/-0=β)، پردازش شناختی با ترس از عود (001/0>P=؛ 52/10=T؛462/-0=β)، سازگاری با PTSD(001/0>P=؛ 84/11=T؛496/-0=β) و سازگاری با ترس از عود (001/0>P=؛ 12/11=T؛493/0-=β) بود. همچنین رابطه بین پردازش شناختی با سازگاری (001/0>P=؛ 52/34=T؛753/0-=β) مثبت و معنادار بود. افزون بر این، متغیر سازگاری با سرطان در رابطه بین پردازش شناختی با PTSD و پردازش شناختی با ترس از عود نقش میانجی جزیی داشت.

 با توجه به نتایج به دست آمده می توان چنین عنوان کرد که بیماری سرطان چندعاملی است و نقش آسیب های شناختی و پیامدهای ناشی از آن باید به صورت ویژه موردتوجه تیم سلامت روان بیماران مبتلابه سرطان قرار گیرد.