نقش صفات شخصیتی و روایات خاص زندگی در بهزیستی روان شناختی، انطباق پذیری شغلی، هوش هیجانی و مولد بودن در بزرگسالان ایرانی 22 تا 65 ساله طی سال های 1400-1399

خودرستگاری بخش نوعی از روایات زندگی است که در آن صحنه های بد با نتایج خوب و یا هیجانات مثبت بازیابی می شود. صفات شخصیتی در الگوی پنج عاملی شامل «روان رنجورخویی، برون گرایی، تجربه پذیری، توافق پذیری و وجدان گرایی» می باشد. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین خودرستگاری بخش و صفات شخصیتی با برخی از ویژگی های روان شناختی شامل بهزیستی روان شناختی، انطباق پذیری شغلی، مولد بودن و هوش هیجانی بود.

 در این مطالعه، 57 بزرگسال ایرانی در دامنه سنی 22 تا 65 سال به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و پرسش نامه داستان زندگی، آزمون NEO، مقیاس مولد بودن Loyola (Loyola generativity scale یا LGS)، مقیاس بهزیستی روان شناختی Ryff (Psychological well-being scale یا PWB)، مقیاس انطباق پذیری شغلی (Career Adapt-Abilities Scale یا CAAS) و پرسش نامه هوش هیجانی را تکمیل نمودند. پاسخ افراد به سوالات پرسش نامه ها با استفاده از ضریب همبستگی Pearson و رگرسیون گام به گام در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

 ارتباط معنی داری بین خودرستگاری بخش و صفات شخصیتی با هر کدام از ویژگی های روان شناختی بیان شده وجود داشت. خودرستگاری بخش و صفات شخصیتی با بهزیستی روان شناختی، انطباق پذیری شغلی، مولد بودن و هوش هیجانی رابطه معنی داری را نشان داد و پیش بینی کننده آن ها بود.

 خودرستگاری بخش و برون گرایی پیش بینی کننده مولد بودن، روان رنجورخویی (به طور منفی) و توافق پذیری پیش بینی کننده بهزیستی روان شناختی، برون گرایی پیش بینی کننده انطباق پذیری شغلی و توافق پذیری پیش بینی کننده هوش هیجانی بود.