برآورد زی توده سرپا ماهیان مرجانی به روش مشاهده مستقیم در جزیره هنگام، خلیج فارس

در این پژوهش زی توده سرپا ماهیان مرجانی در 5 ایستگاه جزیره لارک (مرجان مرده، ریفهای پیوسته و تکامل یافته، ریفهای گسسته و تکامل نیافته، مرجانهای زنده به مقدار کم و ریفهای تپه ای)، با استفاده از روش مشاهده مستقیم و ترانسکت کمربندی شکل در بازه زمانی تابستان 99 تا بهار 1400، به صورت فصلی برآورد گردید. بیشینه زی توده سرپا در ایستگاه عباس با (Kg/Km2) 79/908و کمترین با (Kg/Km2)85/235، در ایستگاه عربها تخمین زده شد. هم چنین بیشینه زی توده کل ماهیان مرجانی به Scarus ghobban،  با (Kg/Km2) 99/703، تعلق داشته است. بیشینه میانگین (انحراف معیار) زی توده در ایستگاه اسکله با (Kg/Km2)  (4/3±)36/16 (پاییز99)، و کمترین مقدار در ایستگاه قیل با میانگین (انحراف معیار) (Kg/Km2)(69/±1)4/1 (تابستان99)، در مقایسه بین فصول تخمین زده شد. آنالیزهای زمانی و مکانی حاصل از مطالعه زی توده ماهیانمرجانی جزیره هنگام نشان دهنده اختلاف بین بیشتر ایستگاه ها در فصول مختلف بوده که بیشترین مقدار زی توده و تعداد در فصول سرد سال (زمستان و پاییز 1399)، و کمترین آنها در فصل گرم سال (تابستان1399)، نتیجه گیری شده است. مطالعه زی توده ماهیان مرجانی جزیره هنگام در این پژوهش نشان داد، هر چند رخداد سفیدشدگی در خلیج فارس زیستگاه ماهیان مرجانی از بین برده است اما مرجانهای مرده پوشیده از ریزجلبکها، صخره ها، ریفهای تکامل یافته و اندک کلنی مرجانهای زنده (جنس شاخ گوزنی) در اعماق بالای 10 متر توانسته اند نقش زیستگاه را برای ماهیان مرجانی در پیرامون جزیره هنگام ایفا نمایند. هم چنین نوع پوشش بستر، یکپارچگی ریفهای تکامل یافته، در پناه بودن از امواج و بادها و دور بودن از منابع استرس بیش از وسعت زیستگاهی بر ذخایر ماهیان مرجانی جزیره هنگام تاثیرگذار بوده است.