تاثیر ترکیبات متفاوت با ویژگی بافری بر سرنوشت نیتروژن جیره های با نسبت های متفاوت علوفه به مواد متراکم در شرایط برون تنی

سابقه و هدف:

 به منظور افزایش بهره وری، استفاده از موادمتراکم با انرژی بالا در جیره دام ها امری ضروری به نظر می رسد. این نوع خوراک احتمال بروز اسیدوز تحت حاد شکمبه ای را افزایش داده که منجر به کاهش مصرف ماده خشک، میزان تولید و چربی شیر می-شود. از این رو برای کاهش پیامدهای فوق، از انواع متفاوتی از بافرها استفاده می شود. از جمله بافرهای رایج مورد استفاده در مزارع دامپروری می توان به کربنات سدیم، بی کربنات سدیم، کربنات پتاسیم، بی کربنات پتاسیم، اکسید منیزیم، کربنات منیزیم و بنتونیت اشاره نمود. نتایج آزمایش های متعددی که بر روی بافرها صورت گرفته است، نشان دادند ظرفیت بافری خوراک هایی که تحت آزمایش کشت تولید گاز قرار می گیرند، می توانند پتانسیل تخمیرپذیری را از طریق تغییر در حجم، پتانسیل و ثابت نرخ گاز تولیدی تحت تاثیر قرار دهد.

در این پژوهش به روش برون تنی 3 نوع جیره برای گاوهای شیرده با نسبت های 50:50، 40:60 و 30:70 علوفه به مواد متراکم و 4 نوع ترکیب بافر شامل بی کربنات سدیم، کربنات سدیم، کربنات پتاسیم و کربنات منیزیم استفاده شد. مراحل انجام این آزمایش شامل تعیین pH اولیه، ظرفیت بافری و شاخص ارزش بافری، تعیین اثر بافرها بر میزان فراسنجه های تخمیرپذیری (شامل فراسنجه تولید گاز از بخش دارای پتانسیل تخمیر، فراسنجه ثابت نرخ تولید گاز و نیمه عمر تولید گاز)، تولید پروتیین میکروبی و تولید پروتیین قابل استفاده در روده باریک جیره های متفاوت به لحاظ نسبت علوفه به مواد متراکم بود.

نتایج این آزمایش نشان داد بیشترین میزان ارزش اسیدزایی مربوط به تیمار جیره کم علوفه حاوی بافر بی کربنات سدیم بوده-است که اختلاف معنی داری با تیمار شاهد داشت (05/0>P). همچنین نتایج آزمایش تولید گاز نشان داد که در آزمایش تولید پروتیین میکروبی شکمبه، بیشترین میزان پروتیین میکروبی تولید شده در بین تیمارها، متعلق به تیمار جیره کم علوفه حاوی بافر بی کربنات سدیم می باشد. بیشترین میزان پروتیین قابل استفاده در روده باریک در زمان های 8 و 24 ساعت مربوط به تیمار خوراک کم علوفه حاوی بافر بی کربنات سدیم بوده است.

نتایج این آزمایش نشان داد که ظرفیت بافری کربنات سدیم، کربنات پتاسیم و کربنات منیزیم به طور معنی داری بیشتر از بی کربنات سدیم است. استفاده از بافر بی کربنات سدیم و کربنات پتاسیم در جیره کم علوفه باعث افزایش تولید گاز و افزایش پروتیین میکروبی می شود. همچنین میزان پروتیین قابل استفاده در روده باریک هنگام استفاده از بافرهای بی کربنات سدیم و کربنات پتاسیم از بیش ترین مقدار برخوردار بود. به نظر می رسد استفاده از ترکیبات با ظرفیت بافری بالاتر موجب بهبود در مصرف نیتروژن شکمبه ای از طریق افزایش در تولید پروتیین میکروبی و همچنین بهبود در پروتیین قابل استفاده در روده باریک خواهدشد. بهتر است مخلوط این بافرها بر اساس ظرفیت بافری در شرایط درون تنی نیز بررسی شوند.