اثر بازخورد بر جهت گیری هدف های پیشرفت دانش آموزان: تعامل بین مرجع مقایسه و کانون تنظیم

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر نوع بازخورد و کانون تنظیم و تعامل آن ها بر جهت گیری هدف های پیشرفت دانش آموزان انجام گرفت. مطالعه از نظر هدف کاربردی بود و در آن، از روش پژوهش آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون چهارگروهی استفاده شد. جامعه آماری تحقیق شامل کلیه دانش آموزان دختر پایه ششم مدارس ناحیه 6 مشهد در سال تحصیلی 1399-1398 بود و از روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای استفاده شد. شرکت کنندگان 128 دانش آموز بودند که به طور تصادفی در چهار گروه قرار گرفتند. همه آن ها قبل و بعد از مداخله، پرسشنامه جهت گیری هدف پیشرفت الیوت و مک گریگور (AGQ-R) را تکمیل کردند. داده ها با مدل تحلیل کوواریانس عاملی و با نرم افزار SPSS-24 تحلیل شد. یافته ها نشان داد بازخورد خودارجاعی در شرایطی که کانون تنظیم ارتقا بود، موجب افزایش هدف های پیشرفت تبحری گرایشی شد، اما در شرایطی که کانون تنظیم پیشگیری بود، هدف های پیشرفت تبحری اجتنابی را افزایش نداد. بازخورد هنجاری در شرایطی که کانون تنظیم ارتقا بود، موجب افزایش جهت گیری هدف های عملکردی گرایشی شد و در شرایطی که کانون تنظیم پیشگیری بود، به افزایش هدف های پیشرفت عملکردی اجتنابی انجامید. با توجه به یافته های این پژوهش، می توان گفت بازخورد، یکی از عوامل بسیار مهم در شکل گیری هدف های پیشرفت دانش آموزان است. نوع جهت گیری انتخابی سبب می شود دانش آموزان رفتارها و پیامدهای عاطفی مختلفی را دنبال کنند. درنهایت تلویحات کاربردی یافته ها مورد بحث قرار گرفت.