تاثیر زانتان و ساکارز بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی، رئولوژیکی و مورفولوژیکی نشاسته های گندم و ذرت

افزایش نیاز به نشاسته در صنایع فرآوری غذایی، سبب توجه به تشخیص تاثیر سایر ترکیبات غذایی بر فرآوری غذاهای مبتنی بر نشاسته شده است. زانتان و قند به ترتیب معمولا به عنوان هیدروکلویید و شیرین کننده در غذاهایی بر پایه نشاسته مورد استفاده قرار می گیرند. این مواد سازنده می توانند بر خصوصیات ساختاری، حرارتی، چسبندگی (خمیری) و ریولوژیکی این نوع غذاها تاثیر بگذارند. هدف از این مطالعه، تجزیه و تحلیل نحوه اثر گذاری ساکارز و زانتان بر خصوصیات فیزیکوشیمیایی، ریولوژیکی و مورفولوژیکی خمیرهای نشاسته می‎باشد. بعلاوه، مقایسه تاثیر ترکیب زانتان و ساکارز بر خمیر های نشاسته ذرت و گندم در این مطالعه به انجام رسیده است . در این پژوهش از غلظت زانتان 1درصد وزنی و ساکارز 5درصد وزنی انتخاب شد و مخلوط ها بر پایه نشاسته (ذرت یا نشاسته گندم) تهیه گردید. نتایج نشان داد که در حضور و عدم حضور زانتان یک درصد وزنی و ساکارز 5 درصد وزنی ، خمیر نشاسته ها تفاوت معنی داری ازنظر انحلال پذیری، قدرت تورم، جذب آب و شفافیت خمیر داشتند (05/0 > p). سنجش های ریولوژیکی آشکار کردند که تمام خمیرها رفتار رقیق شونده با برش را نشان دادند. با اضافه کردن زانتان و ساکارز، گرانروی (ویسکوزیته) ظاهری، مدول ذخیره و مدول اتلاف خمیرهای نشاسته افزایش پیدا کرد. طیف های مادون قرمز تبدیل فوریه، تغییر شدت و طول موج اوج (پیک) های جذب را در اثر افزودن زانتان و ساکارز نشان دادند. سنجش های میکروسکوپ الکترونی روبشی و پراش پرتوی ایکس اثبات کردند که در نتیجه افزودن  زانتان و ساکارز در حین ژلاتینی شدن، تغییراتی در ساختار شبکه ایجاد گردید .. نتایج این مطالعه می تواند به بهبود فرآوری و پیدا کردن شرایط بهینه فرآوری جهت تولید غذاهای بر پایه نشاسته مانند غذای کودک، نان، شیرینی های و غیره کمک کند.