تاثیر مهارکنندگی اسانس مرزنجوش (Origanum vulgare L.) و باکتری آنتاگونیست Basillus subtilis روی کپک آبی (Penicillium expensum) و پارامترهای کیفی پس از برداشت گیلاس

پوسیدگی ناشی از قارچ بیماری زای پنی سیلیوم از مهم ترین عوامل کاهش عمر پس از برداشت محصولات میوه ای در سراسر دنیا می باشد. در تحقیق حاضر، اثر اسانس گیاه دارویی مرزنجوش (Origanum vulgare L.) و باکتری باسیلوس در کنترل پوسیدگی ناشی از کپک آبی میوه گیلاس (Prunus avium L.) در آزمایشگاه باغبانی دانشگاه ارومیه بررسی شد. اسانس مرزنجوش در مرحله گل دهی با دستگاه کلونجر و به روش تقطیر با آب استخراج شد. ابتدا میوه های گیلاس با سوسپانسیون قارچ به غلظت 105 هاگ در میلی لیتر آلوده شدند. سپس تیمارهای آزمایشی شامل سوسپانسیون با غلظت 108 سویه منتخب باکتری آنتاگونیست و اسانس مرزنجوش در 5 سطح غلظت (0، 250، 500، 750 و 1000 میکرولیتر در لیتر) اعمال گردیدند. میوه های تیمار شده در سردخانه با دمای صفر درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 95-90 درصد به مدت 30 روز نگهداری و در نهایت صفات مختلف کیفی شامل اسیدیته قابل تیتراسیون، pH، مواد جامد محلول، سفتی بافت، میزان کاهش وزن، فعالیت آنتی اکسیدانی با روش جاروب کنندگی رادیکال DPPH و پوسیدگی قارچ طی سه زمان (0، 15 و 30 روز) و در سه تکرار مورد اندازه گیری قرار گرفتند. تیمار اسانس مرزنجوش در غلظت 750 میکرولیتر در لیتر و باکتری باسیلوس موثرترین تیمار در حفظ اسیدیته قابل تیتراسیون، کاهش pH و مواد جامد محلول در روز 15ام بود. همچنین فعالیت آنتی اکسیدانی با افزایش غلظت اسانس تقویت گردید. کمترین میزان کاهش وزن میوه مربوط به غلظت 500 میکرولیتر در لیتر اسانس طی روز15ام مشاهده شد. طبق یافته های ما، ترکیبات اسانس مرزنجوش به ویژه کارواکرول و نیز باکتری باسیلوس به عنوان مواد طبیعی و تضمین کننده سلامت انسان می توانند جایگزین ترکیبات شیمیایی در کنترل قارچ های بیمارگر محصولات میوه ای پیشنهاد گردند.