واکاوی قرائت ابن عامر در آیه 731 سوره انعام

قرایت قرآن از مسایل پرچالش و پردامنه علوم قرآن است که اندیشمندان مسلمان در طول تاریخ رویکردهای مختلفی در قبال آن داشته اند. از جمله آیاتی که بحث های فراوانی درباره قرایت آن صورت گرفته آیه 137 سوره انعام است. شش تن از قراء هفت گانه، آیه را به شکل واحدی قرایت کرده و تنها ابن عامر قرایت متفاوتی از آن ارایه داده است؛ قرایت وی از این آیه مخالفان و موافقانی دارد. مخالفان ابن عامر به چهار دلیل «اجتهادی بودن قرایت او»، «قبیح بودن فاصله بین مضاف و مضاف الیه»، «سیاق» و «گواهی تاریخ» قرایت او از این آیه را جایز نمی دانند. اما موافقان با استناد به دلایلی چون «تواتر قرایات سبع»، «قبیح نبودن فاصله بین مضاف و مضاف الیه»، «ظاهربودن اعراب» و «اسناد فعل بر اساس مجاز عقلی» از صحت قرایت وی دفاع می کنند. پژوهش حاضر با بررسی هر یک از دلایل موافقین و مخالفین به روش توصیفی- تحلیلی قوت قرایت مشهور و ضعف قرایت ابن عامر را نمایانده است