تاثیر موقعیت جوانه و تنظیم کننده های رشد بر ریزافزایی گل محمدی

به منظور بررسی تاثیر موقعیت جوانه و تنظیم کنندهای رشد بر ریزافزایی گل محمدی سه آزمایش جداگانه انجام شد. در آزمایش اول تاثیر موقعیت جوانه (جوانه انتهایی، بالادست، میانی و  پایین ساقه) و تیمارهای BAP (5/2 و 5 میلی گرم در لیتر) و TDZ (05/0 و 1/0 میلی گرم در لیتر) به همراه 1/0 میلی گرم در لیتر NAA بر باززایی گیاه در محیط کشت MS مطالعه شد. نتایج نشان داد که طول شاخساره و تعداد برگ زیر تاثیر برهمکنش موقعیت جوانه و تنظیم کننده های رشد قرار گرفت. بیشترین طول شاخساره در قسمت بالادست، میانی و پایین ساقه در تیمارهای 5/2 و 5 میلی گرم در لیتر BAP + NAA و قسمت بالادست ساقه و جوانه انتهایی در تیمار 05/0 میلی گرم در لیتر تیدیازورون + NAA مشاهده شد. در آزمایش دوم تاثیر غلظت های صفر،  5/1، 3 و  5/4 میلی گرم در لیتر Kin وBAP  بر طول شاخساره و تعداد برگ گیاه ارزیابی شد. بیشترین طول شاخساره در  5/4 میلی گرم در لیترKin  و BAP  به همراه NAA مشاهده شد. در مرحله ریشه زایی از غلظت های 1/0 ، 2/0 و 2 میلی گرم در لیتر اکسین هایIBA  و  NAA استفاده شد. بالاترین درصد ریشه زایی و طول ریشه در تیمار 1/0 میلی گرم در لیتر IBA مشاهده شد. در مجموع پاسخ ریزازدیادی به موقعیت های مختلف جوانه متناقض و متفاوت بود، اما تنظیم کنندهای رشد تاثیر مثبتی بر ریزازدیادی گل محمدی داشتند.