مقایسه رادیوگرافیک تحلیل استخوان کرستال اطراف دو نوع سیستم ایمپلنت؛ یک مطالعه ی گذشته نگر

تحلیل استخوان از رایج ترین مشکلات گزارش شده در استخوان های اطراف ایمپلنت می باشد. عوامل متعددی در این تحلیل استخوان نقش دارند که یکی از آنها خصوصیات میکرواسترکچر و ماکرواسترکچر ایمپلنت است. در مطالعه حاضر، اثر میکرواسترکچر و ماکرواسترکچر ایمپلنت بر روی تحلیل استخوان کرستال مورد ارزیابی قرار گرفت. این مطالعه توصیفی ، بر روی پرونده 115 بیمار دارای 181 ایمپلنت از سال های 90 تا 99 در بخش پروتز دانشکده دندان پزشکی شاهد صورت گرفت. بیماران دارای دو نوع ایمپلنت ITI  و DIO مورد بررسی قرار گرفتند. رادیوگرافی ها بلافاصله پس از کاشت ایمپلنت، در زمان جایگذاری پروتز و همچنین فالوآپ های سالیانه به روش موازی گرفته شده بود. تصاویر رادیوگرافی دیجیتالی توسط نرم افزار Scanora انجام شد و طول استخوان کرستال محاسبه گردید. برای بررسی روند تحلیل استخوان در طول زمان در انواع ایمپلنت ها و بر حسب نوع crown از مدل های حاشیه ای (Marginal Models) به روش برآوردی GEE (Generalized Estimating Equations) با تابع ربط Identity و ساختار همبستگی Unstructured استفاده شد. ضرایب پایایی اندازه گیری متغیرها بزرگ تر از 9/0 بود. 139 ایمپلنت  از نوع bone level و 42 ایمپلنت از نوع tissue level بود. تحلیل استخوان در طول زمان برای هر دونوع ایمپلنت معنی دار بود (P<0.001). به علاوه اثر متقابل بین زمان و نوع ایمپلنت معنی دار بود (P=0.015). میزان تحلیل استخوان در طول زمان در ITI (tissue level) نسبت بهITI (bone level)  و DIO (bone-level) بیشتر بود (P<0.001).نتیجه گیری: تحلیل استخوان اطراف ایمپلنت دو گروه ITI و DIO در بازه زمانی دوساله از لحاظ بالینی قابل قبول هستند. تحلیل استخوان در گروه DIO کمتر از ITI بود. بااین حال، این تفاوت مربوط به تاثیر ایمپلنت های ITI-tissue level بود.