بررسی خواص بیولوژیکی نانوامولسیون اسانس گل سرخ (Rosa damascena) در شرایط آزمایشگاهی

در سال های اخیر، استفاده از گیاهان دارویی به عنوان یک روش درمانی مکمل و موثر در سرتاسر جهان در حال افزایش است. هدف از این پژوهش، بررسی خواص نانوامولسیون اسانس گل سرخ در شرایط آزمایشگاهی بود.

 در این مطالعه تجربی، گل سرخ از منطقه برزک کاشان تهیه شد و اسانس آن به روش تقطیر با بخار به دست آمد. اجزای موجود در اسانس به روش گازکروماتوگرافی طیف سنج جرمی شناسایی شدند. پس از تهیه نانوامولسیون اسانس جهت تایید پایداری و اندازه ذرات آن از آزمون های زتا و میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) استفاده شد. خاصیت آنتی اکسیدانی و سمیت سلولی به ترتیب با روش های DPPH (1،1- دی فنیل- 2- پیکریل- هیدرازیل) و MTT (سلول های سرطان سرویکس هلا) بررسی شدند. خاصیت ضدمیکروبی علیه سالمونلا تیفی موریوم به روش های انتشار دیسک، حداقل غلظت مهاری (MIC) و کشندگی (MBC) و نیز میکرودایلوشن و ممانعت از تشکیل بیوفیلم بررسی شد.

بیشترین اجزای اسانس گل سرخ شامل Nonadecane (33/55 درصد)، Heneicosane (16/03 درصد)، Hexadecanal (78/7 درصد) و Eicosane (3/39 درصد) بودند. میزان پایداری نانوامولسیون نیز برابر 47/5- میلی ولت بود. اندازه ذرات نانوامولسیون نیز به روش TEM تایید شد. نانوامولسیون اسانس فاقد خاصیت آنتی اکسیدانی بود. حداقل غلظت مهاری و کشندگی علیه سالمونلا تیفی موریوم به ترتیب 350 و 700 میکروگرم در میلی لیتر بود. به ترتیب درصد کاهش بیوفیلم ایجادشده در غلظت  MICو MBC برابر با 75 و 80 درصد بود. غلظت 47/5 میکروگرم در میلی لیتر نانوامولسیون اسانس گل سرخ سبب کاهش 67درصدی سلول های زنده هلا شد.

 باتوجه به خاصیت ضدباکتریایی و ضدسرطانی نانوامولسیون اسانس گل سرخ، این ترکیب می تواند برای درمان عفونت های باکتریایی و سلول های سرطانی پیشنهاد شود.