بررسی غلظت اینترلوکین-6، اینترلوکین-10 و ویتامین D در بیماران دیابتی مبتلا به کووید-19 بستری در بخش مراقبت های ویژه

ملاحظات ضدسیتوکین و سایر درمان ها در بیماران کووید-19 با سابقه دیابت می تواند نقش بسزایی در پیشگیری از مرگ ومیر داشته باشد. بنابراین هدف از پژوهش حاضر، بررسی غلظت IL-6، IL-10 و ویتامین D در بیماران دیابتی مبتلا به کووید-19 بستری در بخش مراقبت های ویژه بود.

 جامعه آماری این پژوهش، کلیه بیماران دیابتی مبتلا به کووید-19 بستری در بخش مراقبت های ویژه بود که 16 نفر به صورت سرشماری انتخاب شدند. اندازه گیری سایتوکین ها با استفاده از کیت مخصوص IL-6 و  IL-10به روش الایزا انجام شد. سطح بالای 30 نانوگرم / دسی لیتر ویتامین D به عنوان سطح کافی و پایین تر از آن به عنوان سطح ناکافی و کمبود در نظر گرفته شد. از آزمون آماری تی مستقل برای مقایسه دو گروه استفاده شد. همچنین برای آشکارسازی اندازه اثر در آزمون مستقل، اندازه های اثر D کوهن برای هر گروه محاسبه شد. کلیه عملیات آماری با استفاده از نرم افزار SPSS در سطح 0/05≤P انجام شد. نمودارها با استفاده از Graph Pad Prism 9 ترسیم شدند.

تمامی بیماران دیابتی مبتلا به کووید-19 از سطح کمبود ویتامین D رنج می بردند؛ به طوری که در تمامی آن ها سطح ویتامین D بین 10 تا 20 نانوگرم / دسی لیتر بود. همچنین نتایج نشان داد که سطوح هر دو IL-6 و IL-10 در بیماران بستری شده در بخش مراقبت های ویژه در مقایسه با افراد سالم افزایش معناداری داشت (0/05≤P).

 به نظر می رسد اندازه گیری سطح اینترلوکین-6 و 10 و نسبت آن ها به همراه ویتامین D بتواند به عنوان پیش بینی کننده خوبی برای تشخیص اقدامات مراقبت های ویژه در بیماران دیابتی مبتلا به کووید-19 مورد استفاده قرار گیرد.