مقایسه تاثیر درمان ACT و ترکیب آن با استعاره های مثنوی بر اضطراب وجودی و سرمایه روان شناختی

امروزه، بحران های وجودی و متعاقب آن کاهش سرمایه های روان شناختی افراد همانند امید و خوش بینی، ریشه اضطراب روزمره ای است که سلامت روانی افراد را تهدید می کند. هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی گروه درمانی ACT با استفاده از استعاره های مثنوی معنوی و درمان مبتنی بر پذیرش و تعهد بر سرمایه روان شناختی و اضطراب وجودی بود.

روش :

 روش پژوهش شبه آزمایشی با دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه بود. جامعه آماری را مراجعان 20-40 ساله کلینیک های روان شناسی تهران در سال 1400 تشکیل می دادند که از میان آنها به روش نمونه گیری در دسترس 60 نفر (هر گروه 20 نفر) انتخاب شدند. برنامه های درمانی گروه های آزمایش 8 جلسه هفتگی بود. ابزار پژوهش پرسشنامه سرمایه های روان شناختی لوتانز (2007) و اضطراب وجودی گود (1974) بود. داده ها با استفاده از تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر تحلیل شدند.

یافته ها:

 نتایج نشان داد که هر دو روش درمانی در بهبود سرمایه روان شناختی اثربخش بودند و اثربخشی روش ترکیبی گروه درمانی ACT با استعاره های مثنوی معنوی از گروه درمانی ACT بیشتر بود. همچنین گروه درمانی ACT و ترکیب آن با استعاره های مثنوی معنوی بر بهبود اضطراب وجودی اثربخشی معناداری نداشت.

نتیجه گیری:

 پژوهش حاضر از اثربخشی ادغام استعاره های مثنوی و معنوی به برنامه مداخله درمان پذیرش و تعهد برای افزایش اثربخشی آن حمایت کرد. بنابراین، ظرفیت های ادبی و هنری قوی ایران می تواند منبع الهام مهمی برای مداخلات پیشگیرانه و درمانی باشد.